โอห์ม (อังกฤษ: ohm) (สัญลักษณ์ : ?) เป็นหน่วยเอสไอ (SI) ของค่าอิมพีแดนซ์ทางไฟฟ้า ในกรณีของกระแสสลับ หรือค่าความต้านทานไฟฟ้า ในกรณีของกระแสตรง ตั้งชื่อตามจอร์จ ไซมอน โอห์ม นักฟิสิกส์ชาวเยอรมัน
จอร์จ โอห์ม นักฟิสิกส์ชาวเยอรมันได้ค้นพบความสัมพันธ์ระหว่างแรงดันไฟฟ้า และกระแสไฟฟ้า ในตัวนำโลหะ โดยแสดงไว้เป็นกฎความสัมพันธ์ เรียกว่า กฎของโอห์ม
หน่วยดังกล่าว ถูกเสนอขึ้นเป็นครั้งแรกว่า โอห์ม โดย Charles Tilston Bright และ Latimer Clark เมื่อ ค.ศ. 1861 โดยในบันทึกเมื่อค.ศ. 1864 เขียนเป็น ohmad ครั้นเมื่อ ค.ศ. 1872 สมาคมเพื่อความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์ของอังกฤษ ได้เพิ่ม โอห์ม เข้ามาในระบบหน่วยวัด cgs (เซนติเมตร กรัม วินาที) และมีการใช้โอห์มที่สมาคมปรับปรุงขึ้นใหม่ มาใช้ในหน่วยเอสไอ เมื่อ ค.ศ. 1946
นิยามจากกฎของโอห์ม อุปกรณ์จะมีมีค่าความต้านทาน 1 โอห์ม หากแรงดันไฟฟ้า 1 โวลต์ ก่อให้เกิดกระแส 1 แอมแปร์ไหลผ่าน (R = V/I) ในขณะเดียวกัน อุปกรณ์ที่มีกำลัง 1 วัตต์ โดยมีกระแส 1 แอมแปร์ไหลผ่าน ก็จะมีค่าความต้านทาน 1 โอห์ม (R = P / I 2).
