โฟล์กซองคำเมือง คือเพลงประจำถิ่นภาคเหนือ ที่ใช้ภาษาถิ่นพื้นเมือง หรือ คำเมืองขับร้อง ลักษณะใกล้เคียงกับเพลงลูกทุ่ง และหมอลำ ทางภาคอีสาน แต่ทำนองนั้นใกล้เคียงกับเพลงสมัยปัจจุบันมากกว่า
ลักษณะเด่นของเพลงเหล่านี้คือการใช้ภาษาเหนือล้วนๆ ในบทเพลงส่วนใหญ่มีความไพเราะทั้งในด้านท่วงทำนองและการขับร้อง ไม่ว่าจะเป็นทำนองแบบท้องถิ่น ทำนองที่ดัดแปลงมาจากเพลงต่างประเทศหรือทำนองที่แต่งขึ้นเอง
จรัล มโนเพชร มิใช่ศิลปินล้านนาเพียงคนเดียว ยังมีนักร้องนักแต่งเพลงอีกหลายคนที่มีผลงานในยุคเดียวกับจรัล แต่ข้อเด่นที่กล่าวข้างต้นทำให้เขาเป็นแบบอย่างของศิลปินท้องถิ่นที่ผลิตงานเพื่อเชิดชูและรักษาความเป็นท้องถิ่นเอาไว้ การที่เพลงคำเมืองของจรัลได้รับความนิยมอย่างมาก ได้ส่งผลให้เพลงคำเมืองของนักร้องคนอื่นๆ เช่น ว.วัชญาน์ วินัย พันธุรักษ์ นิทัศน์ ละอองศรี และวงไม้เมือง ปรากฏสู่ท้องตลาดในเวลาต่อมา
