เอกลักษณ์ทางวัฒนธรรม (Cultural identity) คือ (ความรู้สึกถึง) เอกลักษณ์ของกลุ่มหรือวัฒนธรรม หรือของปัจเจกบุคคลที่ได้รับอิทธิพลจากการเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มหรือวัฒนธรรม เอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมมีความคล้ายคลึงและทับซ้อนแต่มีความหมายต่างกันกับ "เอกลักษณ์ทางการเมือง" ความเป็นตัวตนหรือความรู้สึกว่าเป็นของกลุ่ม มันเป็นส่วนหนึ่งของแนวคิดของตัวบุคคลและมีความเกี่ยวข้องกับสัญชาติ, เชื้อชาติ, ศาสนา, สังคม ท้องที่หรือชนิดของกลุ่มสังคมใด ๆ ที่มีความโดดเด่นของตัวเองวัฒนธรรม ด้วยเหตุนี้เอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมจึงเป็นลักษณะเฉพาะของแต่ละบุคคลแต่ยังรวมถึงกลุ่มที่เหมือนกันทางวัฒนธรรมของสมาชิกที่แบ่งปันอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมหรือการอบรมที่เหมือนกัน
มีคำถามสมัยใหม่เกี่ยวกับวัฒนธรรมที่เปลี่ยนถ่ายไปสู่คำถามเกี่ยวกับเอกลักษณ์ การศึกษาทางวัฒนธรรมและทฤษฎีทางสังคมจำนวนมากที่เจาะลึกในประเด็นคำถามเกี่ยวกับเอกลักษณ์ ในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมา การบ่งชี้ในรูปแบบใหม่ ๆ และด้วยการประติดประต่อตัวบ่งชี้เล็ก ๆ หลายชิ้นที่แตกออกจากสิ่งเดียวกันทำให้ช่วยให้เราพุ่งการกำหนดเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมไปที่: สถานที่ เพศ เชื้อชาติ ประวัติศาสตร์ การแสดงออกเกี่ยวกับการเป็นชายหรือหญิง ความเชื่อทางศาสนาและความเป็นกลุ่มชาติพันธุ์
นักวิจารณ์เอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมบางท่านโต้แย้งว่า การสงวนรักษาหรืออนุรักษ์ไว้ซึ่งเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมที่อาศัยพื้นฐานแห่งความแตกต่างเป็นแรงกดดันให้เกิดความแตกแยกขึ้นในสังคม และว่าคตินิยมสากล (Cosmopolitanism), ให้ความมีสำนักร่วมแก่บุคคลในการเป็นพลเมืองหนึ่งเดียวกันมากกว่า แต่ก็ไม่เป็นไปในเชิงของการแตกแยกเสมอไป เมื่อพิจารณาถึงความเกี่ยวพันทางปฏิบัติในสังคมสากล รัฐอาจมีส่วนเป็นผู้สร้างการเชื่อมโยงที่ให้พื้นฐานกลาง ๆ และกำหนดวิธีเพื่อการบ่งชี้ที่สามารถผลัดเปลี่ยนไปมาระหว่างวัฒนธรรมที่ต่างกัน ตัวอย่างอาจเห็นได้จากการจัดระเบียบของโลกทั้งเก่าและใหม่ ในระเบียบของโลกเก่า รัฐในยุโรปต่างแบ่งปันและร่วมวัฒนธรรมระดับสูงที่เป็นภาวะเอกพันธุ์ที่เนื่องมาจากประวัติศาสตร์ที่มีรากมาจากที่เดีนวกันของ "การมีความสัมพันธ์เชิงรุนแรงที่เกิดบ่อยครั้ง และวัฒนธรรมเกรโกโรมันดั้งเดิม" (Brown 2001) บราวน์ได้ให้ข้อถกเถียงไว้ว่า การค้นคิดของโลกตะวันตกเกี่ยวกับ "รัฐชาติ" (nation-state) คือสิ่งพิสูจน์ถึงความความเป็นปัจจัยที่เย้ายวนและเป็นตัวหลอมรวมตัวสำคัญในหลายวัฒนธรรม
ในบริบททางวัฒนธรรมเทคโนโลยี ปัจจุบันความสัมพันธ์ระหว่างโลกแห่งความเป็นจริงและโลกเสมือนไม่สามารถเข้าใจได้ว่าเป็นการเชื่อมโยงระหว่างสองโลกที่แยกจากกันและแยกจากกันอาจจะเหมือนกันในบางจุด สำหรับคนรุ่นใหม่ในชีวิตดิจิทัลผสานเข้ากับชีวิตในบ้านของพวกเขาในฐานะองค์ประกอบอีกส่วนหนึ่งของชีวิต ทำให้ชีวิตดิจิทัลเป็นส่วนหนึ่งของขีวิตกระบวนการเรียนรู้จากสภาพแวดล้อม แต่เป็นเพราะเรื่องของอินเทอร์เน็ตเกิดขึ้นเองท่ามกลางการสำรวจ ความคิดของการเรียนรู้ที่ใช้งานของอินเทอร์เน็ต 'เมื่อคุณไม่รู้' การขอความช่วยเหลือในการสอน 'การเรียนรู้' โปรแกรมหรือเกมหรือการแสดงออกเป็นตัวอย่างที่อ้างถึงบ่อย ๆ ว่าทำไมอินเทอร์เน็ตถึงเป็นสถานที่ที่คนหนุ่มสาวใช้งานมากที่สุด
