เพนนี-ฟาร์ธิง (อังกฤษ: penny-farthing) หรือ จักรยานล้อสูง (high wheel, high wheeler) หรือ จักรยานออร์ดิแนรี (ordinary) เป็นชื่อที่ใช้เรียกจักรยานที่มีล้อหน้าใหญ่ และล้อหลังขนาดเล็กกว่า ขับเคลื่อนโดยหมุนแกนล้อหน้า ผู้ขับขี่นั่งบนเบาะที่ยกสูงกว่าล้อหน้า ซึ่งอาจมีเส้นผ่านศูนย์กลางถึง 1.50 เมตร (60 นิ้ว) เป็นจักรยานที่พัฒนามาจากโบนเชกเกอร์ ได้รับความนิยมในช่วงทศวรรษ 1870 ถึง 1880 ก่อนจะพัฒนามาเป็นจักรยานที่มีโครงเป็นรูปสามเหลี่ยม และใช้โซ่ขับเคลื่อนล้อหลังแบบในปัจจุบัน
จักรยานแบบนี้นิยมเรียกว่า "เพนนี-ฟาร์ธิง" มีหลักฐานการใช้ชื่อนี้ในวารสารข่าว Bicycle News ฉบับปี ค.ศ. 1891 โดยมาจากการเทียบลักษณะของเหรียญเพนนี และเหรียญฟาร์ธิง (1/4 เพนนี) ของอังกฤษ
ถึงแม้เพนนี-ฟาร์ธิงจะได้รับความนิยมเพียงช่วงเวลาสั้นๆ แต่ก็มักถูกอ้างถึงว่าเป็นสัญลักษณ์ของยุควิคตอเรียตอนปลาย
