อ่าวอิเซะ (??? Ise-wan) เป็นอ่าวที่อยู่ที่ปากแม่น้ำคิโซะ ระหว่างจังหวัดมิเอะกับจังหวัดไอชิในญี่ปุ่น มีความลึกเฉลี่ย 19.5 เมตร จุดที่ลึกที่สุดลึก 30 เมตรที่กลางอ่าว ปากอ่าวกว้าง 9 กิโลเมตร และเชื่อมต่อกับอ่าวมิคะวะที่เล็กกว่าทางช่องแคบสองช่อง คือ ช่องแคบนะคะยะมะ และช่องแคบโมะโระซะกิ อ่าวมิคะวะเชื่อมต่อกับมหาสมุทรแปซิฟิกทางช่องแคบอิระโกะซึ่งลึกตั้งแต่ 50-100 เมตร
อ่าวอิเซะได้ชื่อมาจากภูมิภาครอบๆศาลเจ้าใหญ่อิเซะและเมืองอิเซะที่ศาลเจ้าตั้งอยู่ มีที่ราบชายฝั่งยาวตั้งแต่เมืองคุวะนะทางตอนเหนือของจังหวัดมิเอะจนถึงเมืองอิเซะ เรียกว่า ที่ราบอิเซะ อยู่ที่ชายทะเลด้านตะวันตกของอ่าว ในยุคเมจิ พื้นที่ส่วนใหญ่ของจังหวัดมิเอะในปัจจุบันเป็นพื้นที่ของจังหวัดอิเซะ
ภูมิภาครอบอ่าวอิเซะมีทรัพยากรธรรมชาติอุดมสมบูรณ์และมีภูมิประเทศที่สะดวกคมนาคมขนส่งมาตั้งแต่สมัยโบราณ จึงมีชุมชนมากมายเกิดขึ้นรอบอ่าว รวมทั้งยังมีแหล่งประมง (ตัวอย่างสัตว์น้ำที่จับได้ เช่น Panulirus)ไข่มุก นาข้าว และอุตสาหกรรมต่างๆ ท่าเรือนะโงะยะที่ชายทะเลด้านเหนือของอ่าวเป็นท่าเรือขนส่งสินค้าที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่น ในอ่าวมีท่าอากาศยานนานาชาติชูบุเซ็นแทรร์ตั้งอยู่บนเกาะที่ถมขึ้น เปิดใช้บริการเมื่อ พ.ศ. 2548
เมื่อสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่สอง ภูมิภาคอ่าวอิเซะมีบทบาทสำคัญในการฟื้นฟูเศรษฐกิจของญี่ปุ่นอย่างรวดเร็วโดยขยายของอุตสาหกรรมใหญ่ ซึ่งก่อมลพิษต่อคุณภาพของน้ำและดิน รวมทั้งการลดลงของที่ดินชายทะเล Seaweed beds และถิ่นอาศัยของพืชและสัตว์ในท้องถิ่น มีเขื่อนกั้นน้ำทะเลมากมายถูกสร้างขึ้นเพื่อป้องกันแหล่งชุมชน โดยเฉพาะหลังจากไต้ฝุ่นอ่าวอิเซะพัดถล่มเมื่อ พ.ศ. 2502 ซึ่งเขื่อนเหล่านี้ทำให้หลายพื้นที่ถูกตัดขาดจากทะเลมากขึ้น
อ่าวอิเซะมีรอยเลื่อนแผ่นดินไหวที่มีพลังอยู่สามรอย คือ รอยเลื่อนอ่าวอิเซะซุซุกะ-โอะกิ และรอยเลื่อนชิโระโกะ-โนะมะ
เมื่อวันที่ 26 กันยายน พ.ศ. 2502 ไต้ฝุ่นอ่าวอิเซะ (ไต้ฝุ่นวีรา) ได้เข้าทำลายล้างบริเวณอ่าวอิเซะ ระดับน้ำทะเลที่สูงขึ้นและแรงคลื่นทำให้ริมฝั่งทะเลพังทลายและน้ำเข้าท่วมพื้นที่ต่ำตามชายฝั่ง มีผู้เสียชีวิตและสูญหาย 5,041 คน บาดเจ็บ 38,921 คน บ้านเรือน 149,187 หลังเสียหาย ประเมินว่ามูลค่าความเสียหายอยู่ที่ 5-6 แสนล้านเยน ความสูญเสียต่อชีวิตจากไต้ฝุ่นอ่าวอิเซะจัดเป็นครั้งที่รุนแรงที่สุดในบรรดาไต้ฝุ่นในญี่ปุ่น
