อักษรไลเนียร์เอ ใช้เขียนในช่วง 1,257 – 907 ปีก่อนพุทธศักราช มีสัญญลักษณ์ 60 ตัวแสดงพยางค์ และอีก 60 ตัวแสดงเสียงและสื่อถึงความหมาย ส่วนใหญ่ใกล้เคียงกับอักษรไลเนียร์บี เขียนในแนวนอน จากซ้ายไปขวา บนแผ่นดินเหนียว ซึ่งอาจใช้จดบันทึกในการค้าขาย
ในปีพ.ศ. 2443 นักโบราณคดี เซอร์ อาร์เธอร์ อีวาน พบจารึกแผ่นดินเหนียวจำนวนมาก ซึ่งเขียนด้วยเครื่องหมายแปลกๆ ที่นอสซอส เกาะครีท อีวานส์เชื่อว่า เขาค้นพบพระราชวังของพระเจ้าไมเนอร์ และเขาวงกตแห่งไมนอร์ทัว เขาจึงตั้งชื่อภาษาและจารึกนั้นว่าไมนวน เขาพยายามถอดความจารึกเหล่านั้น แต่ทำได้น้อยมาก เขาตั้งสมมติฐานว่า ในจารึกมีระบบการเขียนที่แตกต่างกัน 3 ระบบ คือ อักษรไฮโรกลิฟฟิก อักษรไลเนียร์เอ และอักษรไลเนียร์บี อักษรไฮโรกลิฟฟิก ปรากฏเฉพาะส่วนที่เป็นตราประทับ และพอจะถอดความได้บ้าง อักษรไลเนียร์เอยังถอดความไม่ได้ แต่น่าจะมาจากอักษรไฮโรกลิฟฟิก อักษรไลเนียร์บีน่าจะมาจากอักษรไลเนียร์เอ แต่ความสัมพันธ์ระหว่างอักษรทั้งสอง ยังไม่ชัดเจน
พื้นฐานจากพยางค์: อักษรในอานาโตเลีย (คาเรีย ? ลิเชีย ? ลิเดีย ? ลูเวีย) ? รูปลิ่ม (ซูเมอร์ ? แอกแคด ? อีลาไมต์) ? ตงปา ? ตันกัท ? มายา ? อี้พื้นฐานจากอักษรจีน: คันจิ ? คีตัน ? อักษรจีน (ตัวเต็ม ? ตัวย่อ) ? จื๋อโนม ? จูร์เชน ? น่าซี ? สือดิบผู้จ่อง ? ฮันจา
