อักษรโอจิบเวคืออักษรที่ใช้เขียนภาษาโอจิบเวซึ่งมีหลายระบบ มีทั้งระบบอักษรพยางค์และการเขียนด้วยอักษรโรมันระบบต่างๆ
อักษรโอจิบเว ประดิษฐ์โดย เจมส์ อีวาน มิชชันนารีชาวตะวันตก เมื่อราว พ.ศ. 2383 เขาพยายามเขียนภาษาโอจิบเวด้วยอักษรละติน แตไม่สำเร็จ จึงประดิษฐ์เป็นอักษรพยางค์ บางส่วนมีพื้นฐานมาจากชวเลข ต่อมาเขาปรับปรุงอักษรนี้สำหรับเขียนภาษาครี อักษรโอจิบเวส่วนใหญ่ใช้ในแคนาดา ในสหรัฐนิยมใช้อักษรละตินมากกว่าประกอบด้วยสัญญลักษณ์ 9 ตัว แต่ละตัวเขียนได้ 4 ทิศทาง เพื่อแสดงเสียงสระซึ่งเพียงพอสำหรับภาษาโอจิบเว
ใช้ทางภาคเหนือของออนตาริโอ ใกล้เคียงกับระบบของ Saulteaux-Cree แต่ใช้ <sh> แทน <?> และใช้สระ 2 ตัวแทนสระเสียงยาว
พื้นฐานจากพยางค์: อักษรในอานาโตเลีย (คาเรีย ? ลิเชีย ? ลิเดีย ? ลูเวีย) ? รูปลิ่ม (ซูเมอร์ ? แอกแคด ? อีลาไมต์) ? ตงปา ? ตันกัท ? มายา ? อี้พื้นฐานจากอักษรจีน: คันจิ ? คีตัน ? อักษรจีน (ตัวเต็ม ? ตัวย่อ) ? จื๋อโนม ? จูร์เชน ? น่าซี ? สือดิบผู้จ่อง ? ฮันจา
