อักษรสิงหล
อักษรสิงหล พัฒนามาจากอักษรพราหมี เมื่อราว พ.ศ. 243 – 343 ใช้เขียนภาษาสิงหลซึ่งเป็นภาษากลุ่มอินโด-อารยัน มีผู้พูดในศรีลังการาว 12 ล้านคน และมีผู้พูดในสิงคโปร์ ไทย แคนาดา และสหรัฐอาหรับฯ ด้วย ชาวสิงหลใช้อักษรนี้เขียนภาษาบาลีและภาษาสันสกฤตเช่นกัน พยัญชนะที่มีเสียงควบ /ร/ หรือ /ย/ จะมีรูปเฉพาะ พื้นฐานจากพยางค์: อักษรในอานาโตเลีย (คาเรีย ? ลิเชีย ? ลิเดีย ? ลูเวีย) ? รูปลิ่ม (ซูเมอร์ ? แอกแคด ? อีลาไมต์) ? ตงปา ? ตันกัท ? มายา ? อี้พื้นฐานจากอักษรจีน: คันจิ ? คีตัน ? อักษรจีน (ตัวเต็ม ? ตัวย่อ) ? จื๋อโนม ? จูร์เชน ? น่าซี ? สือดิบผู้จ่อง ? ฮันจา
อ่านบทความฉบับสมบูรณ์ได้ที่ http://th.wikipedia.org/wiki/อักษรสิงหล
|
