อักษรบายบายิน
อักษรบายบายิน (Baybayin alphabet) เป็นอักษรที่ใช้เขียนภาษาตากาล็อก และภาษาอีโลกาโน ได้ต้นแบบมาจากอักษรกวิ คาดว่าเริ่มใช้เมื่อราว พ.ศ. 1900 และยังคงใช้อยู่เมื่อเป็นอาณานิคมของสเปน บายบายิน แปลว่า การสะกด พยัญชนะมีพื่นเสียงเป็น อะ เมื่อมิชชันนารีเข้ามาเผยแผ่ศาสนา ได้เพิ่มเครื่องหมายกดเสียงสระ ในการแปลคัมภีร์ไบเบิลเป็นภาษาพื้นเมือง พื้นฐานจากพยางค์: อักษรในอานาโตเลีย (คาเรีย ? ลิเชีย ? ลิเดีย ? ลูเวีย) ? รูปลิ่ม (ซูเมอร์ ? แอกแคด ? อีลาไมต์) ? ตงปา ? ตันกัท ? มายา ? อี้พื้นฐานจากอักษรจีน: คันจิ ? คีตัน ? อักษรจีน (ตัวเต็ม ? ตัวย่อ) ? จื๋อโนม ? จูร์เชน ? น่าซี ? สือดิบผู้จ่อง ? ฮันจา
อ่านบทความฉบับสมบูรณ์ได้ที่ http://th.wikipedia.org/wiki/อักษรบายบายิน
|
