อักษรบัสซา

อักษรบัสซา (Bassa alphabet) จุดกำเนิดยังคลุมเครือ ชื่อในภาษาบัสซาคือวาห์ แปลว่าขว้างเครื่องหมายออกไป เริ่มใช้ในไลบีเรียเมื่อราว พ.ศ. 2400 ซึ่งในช่วงดังกล่าว ดร. โฟล ดาร์วิน ลิวอิส (Flo Darvin Lewis) ชาวบัสซาพบว่าอดีตทาสชาวบัสซาที่ยังคงอยู่ในบราซิลและหมู่เกาะอินดีสตะวันตกใช้อักษรนี้โดยที่ ดร.ลิวอิสไม่เคยเห็นมาก่อน เขาพยายามเรียนรู้ด้วยตนเองและนำกลับไปเผยแพร่ที่ไลบีเรีย และเริ่มพิมพ์หนังสือด้วยอักษรบัสซา รวมทั้งตั้งโรงเรียนเพื่อสอนอักษรนี้ ปัจจุบัน สมาคมบัสซา วาห์ เป็นผู้ส่งเสริมการใช้อักษรนี้ แสดงวรรณยุกต์ด้วยจุดและเครื่องหมาย – ภายในอักษรที่เป็นสระ

พื้นฐานจากพยางค์: อักษรในอานาโตเลีย (คาเรีย ? ลิเชีย ? ลิเดีย ? ลูเวีย) ? รูปลิ่ม (ซูเมอร์ ? แอกแคด ? อีลาไมต์) ? ตงปา ? ตันกัท ? มายา ? อี้พื้นฐานจากอักษรจีน: คันจิ ? คีตัน ? อักษรจีน (ตัวเต็ม ? ตัวย่อ) ? จื๋อโนม ? จูร์เชน ? น่าซี ? สือดิบผู้จ่อง ? ฮันจา