อักษรตักบันวา ใช้ในฟิลิปปินส์เมื่อราวพ.ศ. 2200 คาดว่ามาจากอักษรกวิ ของชวา บาหลี และสุมาตรา ซึ่งพัฒนามาจากอักษรปัลวะของอินเดียใต้ ที่มาจากอักษรพราหมีอีกทอดหนึ่ง
ปกติเขียนบนไม้ไผ่ในแนวตั้ง จากล่างขึ้นบน และจากซ้ายไปขวา พยัญชนะแต่ละตัวมีเสียงอะเป็นพื้นเสียง และเพิ่มเครื่องหมายเพื่อเปลี่ยนเสียงสระ
พื้นฐานจากพยางค์: อักษรในอานาโตเลีย (คาเรีย ? ลิเชีย ? ลิเดีย ? ลูเวีย) ? รูปลิ่ม (ซูเมอร์ ? แอกแคด ? อีลาไมต์) ? ตงปา ? ตันกัท ? มายา ? อี้พื้นฐานจากอักษรจีน: คันจิ ? คีตัน ? อักษรจีน (ตัวเต็ม ? ตัวย่อ) ? จื๋อโนม ? จูร์เชน ? น่าซี ? สือดิบผู้จ่อง ? ฮันจา
