อักษรซอกเดีย
อักษรออร์คอน
อักษรฮังการีโบราณ
อักษรอุยกูร์
อักษรมองโกเลียอักษรนาบาทาเอียน
อักษรอาหรับ
อักษรซีรีแอก (อังกฤษ: Syriac script) เป็นอักษรที่ใช้ในวรรณคดีทางศาสนาของชาวคริสต์ในซีเรีย ราวพ.ศ. 1032 เกิดการแบ่งแยกเป็น 2 กลุ่มคือ
เมื่อเวลาผ่านไปนานเข้าอักษรที่แต่ละกลุ่มใช้เริ่มต่างกัน อักษรที่กลุ่มตะวันออกใช้เรียกอักษรเนสโตเรีย ยังคงใช้ในทางศาสนาโดยชาวคริสต์ในซีเรีย อิรัก และเลบานอน อักษรที่กลุ่มตะวันตกใช้เรียกอักษรเซอร์โต (เส้นตรง) หรือ อักษรจาโคไบต์
อักษรหลายชนิดพัฒนามาจากอักษรซีรีแอก ทั้งโดยตรงและโดยอ้อม เช่น อักษรนาบาทาเอียน อักษรพัลไมรัน อักษรมันดาอิค อักษรพาร์เทียน อักษรปะห์ลาวี อักษรซอกเดียน อักษรอเวสตัน และอักษรมานิเชียน
เขียนจากขวาไปซ้ายรูปอักษรเปลี่ยนไปตามตำแหน่งในคำ ไม่มีตัวเลข แต่อักษรแต่ละตัวใช้แทนค่าเป็นตัวเลขได้ ปกติแสดงเสียงสระโดยใช้จุด แต่เขียนโดยไม่แสดงเสียงสระก็ได้
ผู้ใช้วินโดวส์เอกซ์พีสามารถอ่านอักษรซีรีแอกหรือพิมพ์ข้อความสั้นๆด้วยโปรแกรม Character Map ฟอนต์ Estrangelo Edessa
พื้นฐานจากพยางค์: อักษรในอานาโตเลีย (คาเรีย ? ลิเชีย ? ลิเดีย ? ลูเวีย) ? รูปลิ่ม (ซูเมอร์ ? แอกแคด ? อีลาไมต์) ? ตงปา ? ตันกัท ? มายา ? อี้พื้นฐานจากอักษรจีน: คันจิ ? คีตัน ? อักษรจีน (ตัวเต็ม ? ตัวย่อ) ? จื๋อโนม ? จูร์เชน ? น่าซี ? สือดิบผู้จ่อง ? ฮันจา
