อักษรจูร์เชน ประดิษฐ์โดย วันยัน ซิยิน เมื่อ พ.ศ. 1663 ใช้เป็นทางการเมื่อ พ.ศ. 1665 ต้นแบบมาจากอักษรคีตันและอักษรจีน พบอักษรนี้ ในเอกสารและจารึก ของจักรวรรดิจูร์เชน เอกสารสมัยราชวงศ์หมิง และจารึกสมัยราชวงศ์หมิง อายุราวพ.ศ. 1956
ชาวจูร์เชนอาศัยอยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของแมนจูเรียมาก่อนพ.ศ. 1600 ในพ.ศ. 1658 ได้ปกครองดินแดนกว้างขวาง ทางภาคเหนือของจีน รวมทั้งเขตของชาวคีตัน และตั้งราชวงศ์จินขึ้น ราชวงศ์จินเสียให้มองโกลเมื่อพ.ศ. 1777 ชาวจูร์เชนเป็นที่รู้จักอีกครั้ง ในนามชาวแมนจู เมื่อเข้าปกครองประเทศจีน ทั้งประเทศ และตั้งราชวงศ์ชิงขึ้น
อักษรจูร์เชนมี 720 ตัว เป็นผสมของรูปอักษร ที่แสดงคำและการออกเสียง คำประสมใช้อักษร 2 ตัวขึ้นไปประสมกัน
พื้นฐานจากพยางค์: อักษรในอานาโตเลีย (คาเรีย ? ลิเชีย ? ลิเดีย ? ลูเวีย) ? รูปลิ่ม (ซูเมอร์ ? แอกแคด ? อีลาไมต์) ? ตงปา ? ตันกัท ? มายา ? อี้พื้นฐานจากอักษรจีน: คันจิ ? คีตัน ? อักษรจีน (ตัวเต็ม ? ตัวย่อ) ? จื๋อโนม ? จูร์เชน ? น่าซี ? สือดิบผู้จ่อง ? ฮันจา
