สมเด็จพระจักรพรรดิซา ล็อง (เวียดนาม: Gia Long, ??, พินอิน: Ji?l?ng เจี๋ยหลง) หรือเป็นที่รู้จักกันในพระนาม พระเจ้าเวียดนามยาลอง หรือ องเชียงสือ ตามพงศาวดารไทย (8 กุมภาพันธ์ 2305-3 กุมภาพันธ์ 2363) ปฐมจักรพรรดิแห่งราชวงศ์เหงียน ราชวงศ์สุดท้ายของเวียดนาม
สมเด็จพระจักรพรรดิซา ล็อง ประสูติเมื่อวันที่ 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2305 ตรงกับปลายสมัยกรุงศรีอยุธยา มีพระนามเดิมว่า เหงียน ฟุก อั๊ญ (เวียดนาม: Nguy?n Ph?c ?nh, ??? , พินอิน: Ru?nf?y?ng หรวนฟูอิง) เป็นพระโอรสองค์ที่ 4 ของเจ้าชายเหงียน ฟุก ลวน
หลังจากพ่ายแพ้ต่อกบฏเต็ยเซินเมื่อปี พ.ศ. 2321 องเชียงสือก็ได้ทำสงครามเพื่อกอบกู้แผ่นดินคืนจนถึงปี พ.ศ. 2328 องเชียงสือจึงตัดสินใจลี้ภัยมาสยามเพื่อพึ่งพระบรมโพธิสมภารพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช ต่อมาในปี พ.ศ. 2332 หลังจากลี้ภัยในสยามได้ 4 ปี องเชียงสือและครอบครัวจึงตัดสินใจหนีกลับไปเวียดนาม เมื่อองเชียงสือเสด็จขึ้นครองราชย์เป็นจักรพรรดิซา ล็อง พระองค์จึงได้ถวายต้นไม้เงินต้นไม้ทองแด่รัชกาลที่ 1
หลังจากองเชียงสือเสด็จหนีกลับมาจากสยาม พระองค์ได้รวบรวมผู้คนและอาวุธเข้าต่อสู้กับกบฏเต็ยเซินรวมถึงได้กำลังสนับสนุนจากฝรั่งเศส ทำให้ในที่สุดองเชียงสือสามารถเอาชนะกบฏเต็ยเซินได้อย่างเด็ดขาดในปี พ.ศ. 2345 พร้อมกับประกอบพระราชพิธีบรมราชาภิเษกเมื่อวันที่ 1 มิถุนายน ปีเดียวกัน ทรงพระนามว่า สมเด็จพระจักรพรรดิซา ล็อง พร้อมกับย้ายเมืองหลวงจากฮานอยมาที่เว้
จักรพรรดิซา ล็อง เสด็จสวรรคต ณ พระราชวังซา ล็อง เมื่อวันที่ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2363 ขณะพระชนม์ได้ 57 พรรษาหรือ 5 วันก่อนพระชนม์ครบ 58 พรรษา
