สงครามสี่สัมพันธมิตร

สงครามสี่สัมพันธมิตร (อังกฤษ: War of the Quadruple Alliance; ค.ศ. 1718–ค.ศ. 1720) เป็นสงครามที่เกิดจากความทะเยอทยานของพระเจ้าฟิลิปที่ 4 แห่งสเปน, พระมเหสีเอลิซาเบธ ฟาร์เนเซ และอัครมหาเสนาบดีจุยลิโอ อัลแบโรนีในการพยายามที่จะยึดดินแดนในอิตาลีคืน และ อ้างสิทธิในการครองราชบัลลังก์ฝรั่งเศส ฝ่ายสเปนเป็นฝ่ายแพ้ต่อสัมพันธมิตรที่รวมทั้งราชอาณาจักรบริเตนใหญ่, ราชอาณาจักรฝรั่งเศส, อาณาจักรอาร์คดยุคแห่งออสเตรีย (ขณะนั้นเป็นรัฐบริวารของจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์) และ สาธารณรัฐดัตช์ ต่อมาซาวอยเข้าร่วมในการสงครามกลายเป็นสัมพันธมิตรที่ห้า แม้ว่าการต่อสู้จะเริ่มขึ้นเมื่อต้นปี ค.ศ. 1717 แต่ก็มิได้มีการประกาศกันอย่างเป็นทางการจนกระทั่งเดือนธันวาคม ค.ศ. 1718 สงครามยุติลงด้วยการลงนามในสนธิสัญญากรุงเฮก (ค.ศ. 1720)