สงครามกลางเมืองยุโรป

สงครามกลางเมืองยุโรป เป็นคำซึ่งอธิบายถึงแนวคิดที่เชื่อว่าสงครามโลกครั้งที่หนึ่งและสงครามโลกครั้งที่สอง และสมัยระหว่างสองสงครามโลกเป็นสงครามกลางเมืองที่ยืดเยื้อซึ่งเกิดขึ้นในทวีปยุโรป คำดังกล่าวมักใช้อ้างอิงถึงการเผชิญหน้าหลายครั้งซึ่งเกิดขึ้นในต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 แต่ไม่มีข้อยุติที่เหมาะสมเกี่ยวกับรายละเอียดและเหตุผลเชื้อมโยง เช่น ระดับความเกี่ยวพันของนานาชาติในสงครามกลางเมืองสเปน และในบางครั้ง สงครามกลางเมืองรัสเซีย คำดังกล่าวมักถูกใช้อธิบายแนวคิดของการเสื่อมสภาพความเป็นเจ้าในโลกของทวีปยุโรป และการเกิดขึ้นของสหภาพยุโรป ดร. ฟรานซ-วิลลิง อธิบายว่า ในสมัยดังกล่าว "การต่อสู้กันเองของทวีปยุโรปทำให้ยุโรปเสียตำแหน่งในโลกและความเป็นเจ้า และทำให้ตนเองถูกแบ่งออกในสองขั้วอิทธิพล ขั้วหนึ่งคืออเมริกา อีกขั้วหนึ่งคือรัสเซีย"

แนวคิดของ "สงครามกลางเมืองยุโรป" เป็นทฤษฎีทางวิชาการซึ่งเป็นที่สนใจของส่วนน้อย ซึ่งค่อย ๆ มีความโดดเด่นขึ้น ขอบเขตของช่วงเวลาดังกล่าวเป็นหัวข้อโต้เถียงกันมากที่สุด แนวคิดดั้งเดิมของ เค. เอ็ม. พานิกการ์ ซึ่งระบุไว้ที่ ค.ศ. 1914-1945 เป็นแนวคิดซึ่งได้รับการยอมรับโดยัท่วไป เหตุการณ์ระหว่าง ค.ศ. 1936-1945 ซึ่งเริ่มขึ้นด้วยความขัดแย้งภายในของสเปนและจบลงด้วยการแบ่งแยกยุโรปหลังสงครามโลกครั้งที่สองมักจะถูกอ้างถึง สเปนเซอร์ เอ็ม. ได สคาลา แห่งมหาวิทยาลัยแมสซาชูเซตส์ บอสตัน ยอมรับปี ค.ศ. 1945 เป็นจุดสิ้นสุด แต่จุดเริ่มต้นนั้นเริ่มนับตั้งแต่ ค.ศ. 1917 ซึ่งเป็นสงครามกลางเมืองรัสเซีย อย่างไรก็ตาม ด้วยมุมมองของการต่อสู้กันเอง จึงควรนับรวมถึงจุดเริ่มต้นของสงครามฝรั่งเศส-ปรัสเซีย เมื่อวันที่ 19 กรกฎาคม ค.ศ. 1870 และจบลงด้วยการรวมชาติเยอรมนี; ภาควิชาประวัติศาสตร์ของมหาวิทยาลัยฮ่องกง แบ่งเหตุการณ์ออกเป็นสองส่วน คือ ค.ศ. 1914-1945 ส่วนหนึ่ง และหลังจาก ค.ศ. 1945 เป็นอีกส่วนหนึ่ง