วินาที (อังกฤษ: Second) เป็นหน่วยฐานของเวลาในระบบหน่วยวัดระหว่างประเทศ (เอสไอ) เป็นหน่วยเวลาในระบบการวัดอื่น เท่ากับ 1 ส่วน 60 ของนาที ระหว่าง ค.ศ. 1000 เมื่ออัลบิรูนี (al-B?r?n?) ใช้วินาที ถึง ค.ศ. 1960 วินาทีนิยามว่าเป็น 1/86,400 ของวันสุริยคติเฉลี่ย (mean solar day) ซึ่งยังเป็นนิยามที่ใช้ในบริบททางดาราศาสตร์และกฎหมายอยู่บ้าง ระหว่าง ค.ศ. 1960 ถึง 1967 วินาทีนิยามในแง่คาบการโคจรของโลกรอบดวงอาทิตย์ใน ค.ศ. 1900 แต่ปัจจุบันนิยามอย่างแม่นยำขึ้นในแง่อะตอม วินาทีอาจวัดโดยใช้นาฬิกากล ไฟฟ้าหรืออะตอม
การสังเกตทางดาราศาสตร์ในห้วงคริสต์ศตวรรษที่ 19 และ 20 เปิดเผยว่าวันวันสุริยคติเฉลี่ยค่อย ๆ ยาวขึ้นแต่วัดได้ และความยาวของปีสุริยคติก็ไม่สามารถพยากรณ์ได้ทั้งหมดเช่นกัน ฉะนั้นการเคลื่อนที่ดวงอาทิตย์–โลกจึงไม่ถูกพิจารณาว่าเป็นพื้นฐานนิยามที่เหมาะสมต่อไป เมื่อมีการคิดค้นนาฬิกาอะตอม การนิยามวินาทีโดยยึดคุณสมบัติหลักมูลแห่งธรรมชาติจึงเป็นไปได้ นับแต่ ค.ศ. 1967 นิยามวินาทีเป็น
ช่วงเวลา 9,192,631,770 คาบของการแผ่รังสีซึ่งสัมพันธ์กับการเปลี่ยนสถานะระหว่างสองระดับไฮเปอร์ไฟน์ (hyperfine level) ของสถานะพื้นของอะตอมซีเซียม-133
(the duration of 9,192,631,770 periods of the radiation corresponding to the transition between the two hyperfine levels of the ground state of the caesium 133 atom)
ใน ค.ศ. 1997 คณะกรรมการชั่งตวงวัดระหว่างประเทศยืนยันว่านิยามข้างต้น "หมายถึงอะตอมซีเซียมในสถานะพักที่อุณหภูมิ 0 เคลวิน"
วินาทียังเป็นหน่วยฐานของเวลาในระบบหน่วยวัดเซนติเมตร-กรัม-วินาที, เมตร-กิโลกรัม-วินาที, เมตร-ตัน-วินาที และฟุต-ปอนด์-วินาที
