ราชอาณาจักรไซปรัส (อังกฤษ: Kingdom of Cyprus) เป็นอาณาจักรครูเสด (Crusader kingdom) ที่ตั้งอยู่บนเกาะไซปรัสที่รุ่งเรืองในสมัยกลางและปลายสมัยกลางระหว่าง ค.ศ. 1192 จนถึง ค.ศ. 1489 โดยปกครองโดยราชวงศ์ลูซีย็อง (House of Lusignan)
ไซปรัสถูกพระเจ้าริชาร์ดที่ 1 แห่งอังกฤษ พิชิตในปี ค.ศ. 1191 ในสงครามครูเสดครั้งที่ 3 จากไอแซ็ค คอมเนนัสแห่งไซปรัสผู้เป็นข้าหลวงท้องถิ่นที่ประกาศตนเป็นจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิไบแซนไทน์ หลังจากทรงได้ไซปรัสมาแล้วพระเจ้าริชาร์ดก็ทรงขายให้แก่อัศวินเทมพลาร์ผู้ขายต่อให้กับกีแห่งลูซีย็อง พระมหากษัตริย์เยรูซาเลมในปี ค.ศ. 1192 เมื่อพระเจ้าริชาร์ดทรงประสบความล้มเหลวทำสงครามครูเสดและกีแห่งลูซิยอง (Guy of Lusignan) ถูกปลดจากการเป็นกษัตริย์ของราชอาณาจักรของพระมเหสีผู้สิ้นพระชนม์ไปแล้ว อัลมาริคที่ 1 แห่งไซปรัส (Amalric I of Cyprus) ขึ้นครองไซปรัสต่อมา
ประชากรกลุ่มน้อยที่เป็นโรมันคาทอลิกส่วนใหญ่ตั้งถิ่นฐานตามเมืองชายฝั่งทะเลเช่นฟามากัสตัส และในแผ่นดินลึกเข้าไปเช่นนิโคเซียที่ถือกันว่าเป็นเมืองหลวง โรมันคาทอลิกเป็นฝ่ายมีอำนาจ ขณะที่ชาวกรีกตั้งถิ่นฐานตามชนบทซึ่งคล้ายกับสภาวะในราชอาณาจักรเยรูซาเลม อีสเทิร์นออร์ทอดอกซ์และไซปรัสออร์ทอดอกซ์ที่มีอัครมุขนายกอิสระที่ไม่ขึ้นต่อผู้ใดได้รับอนุญาตให้อยู่บนเกาะแต่ก็ได้รับการกีดกันจากโรมันคาทอลิกเช่นในการเป็นเจ้าของทรัพย์สิน
