เนกรีเซมบีลัน (มาเลย์: Negeri Sembilan, อักษรยาวี: ???? ??????) เป็น 1 ใน 13 รัฐที่ประกอบขึ้นเป็นสหพันธ์มาเลเซีย ตั้งอยู่ทางชายฝั่งทะเลตะวันตกของคาบสมุทรมลายู มีพื้นที่ประมาณ 6,650 ตารางกิโลเมตร คำว่า "เนกรีเซมบีลัน" แปลว่า 9 รัฐ สืบเนื่องจากในสมัยก่อนแบ่งการปกครองเป็น 9 อำเภอ มีเมืองหลวงชื่อ สเรมบัน เป็นเมืองท่าที่มีชายฝั่งทะเลสวยงาม เหมาะแก่การพักผ่อน
องค์ประกอบของกลุ่มชาติพันธุ์ในปี ค.ศ. 2005 ประกอบด้วยชาวมาเลย์ (497,896 คนหรือร้อยละ 54.96), ชาวจีน (220,141 คนหรือร้อยละ 24.3), ชาวอินเดีย (137,588 คนหรือร้อยละ 15.18) และอื่น ๆ (50,267 คนหรือร้อยละ 5.54)
ประวัติศาสตร์ช่วงต้นของเนกรีเซมบีลัน ได้มีชาวมีนังกาเบา (Minangkabau) จากเกาะสุมาตรา มาตั้งถิ่นฐานในหุบเขาอันเงียบสงบในศตวรรษที่ 15 และอยู่ภายใต้การคุ้มครองของรัฐสุลต่านมะละกา จนกระทั่งการล่มสลายของรัฐสุลต่านมะละกาในปี 1511 เมื่อชาวโปรตุเกสเดินทางมาถึง
จากนั้นเนกรีเซมบีลันได้ตกอยู่ภายใต้การคุ้มครองของรัฐสุลต่านยะโฮร์ จนกระทั่งศตวรรษที่ 18 การโจมตีโดยชาวบูกิส (Bugis) บังคับให้ชาวมีนังกาเบาในเนกรีเซมบีลันขอความคุ้มครองจากบ้านเกิดของพวกเขา (เกาะสุมาตรา) กษัตริย์สุมาตราได้ส่งสุลต่าน Melewar มาปกครอง
ในปี ค.ศ. 1873 อังกฤษเข้าแทรกแซงทางทหารในสงครามกลางเมืองใน Sungai Ujong เพื่อรักษาผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจของอังกฤษ และกำหนดให้เนกรีเซมบีลันอยู่ภายใต้การควบคุมของอังกฤษ
ลักษณะภูมิประเทศโดยทั่วไปเป็นป่าไม้ ภูเขาสลับซับซ้อนเป็นแนวยาว ประมาณร้อยละ 70 ของพื้นที่ บริเวณชายฝั่งตะวันตก ที่ติดกับมหาสมุทรอินเดีย และช่องแคบมะละกา เป็นพื้นที่ราบลุ่ม
อดีตรัฐเนกรีเซมบีลันมีเขตการปกครองทั้งหมด 9 เขต ได้แก่ จไล (อีนัส) - จเลบู - โจฮล (ปัจจุบันขึ้นกับรัฐสลังงอร์), นานิง' (ปัจจุบันขึ้นกับรัฐมะละกา), เริมเบา - สกามัต (ปัจจุบันขึ้นกับรัฐยะโฮร์)/ปาซีร์บซาร์ (ปัจจุบันอยู่ในเขตตัมปิน) - ซูไงอูจง - อาลูปานะห์ (ปัจจุบันขึ้นกับเขตจเลบูและบางส่วนของรัฐปะหัง)
