วัตถุระเบิดนั้น มีการใช้สารที่ทำให้ระเบิด (Explosive materials) เป็นดินระเบิด (bursting charges) ในระเบิด หัวรบจรวด ระเบิดมือ และกับระเบิด และเป็นดินส่ง (propellants) เพื่อยิงกระสุนและเปลือกกระสุนปืนใหญ่ มีการใช้เป็นเชื้อประทุระเบิด (blasting cap) ในการระเบิดทางทหารหรือกิจการพลเรือน เพื่อระเบิดดินในงานด้านวิศวกรรม และการระเบิดอาคาร และสิ่งก่อสร้างอื่นๆ
วัตถุระเบิดจำแนกออกเป็นหลายประเภท โดยส่วนประกอบ (สารประกอบ) , อำนาจของการระเบิด , วัตถุประสงค์ในการใช้งาน ฯลฯ
ระเบิดนั้นยังอาจจัดกลุ่มตามปริมาณพลังงานที่ปล่อยออกมาเมื่อจุดระเบิด และจากผลลัพธ์ที่เกิดขึ้น ระเบิดอำนาจสูงในยุคใหม่ส่วนใหญ่จะเป็นแบบเสถียร และไม่มีความไว นั่นหมายความว่า จะเกิดการระเบิดโดยบังเอิญได้ยาก ประทุระเบิดที่มีอำนาจสูงมักจะอาศัยชนวนที่จุดง่าย เพื่อทำให้เกิดการระเบิด บางครั้งอาจต้องการชนวนเร่งระเบิดสองชั้น เพื่อการระเบิดอย่างฉับไว ซึ่งจะถูกขับจากชนวนให้ระเบิดเต็มที่ดินส่ง ก็ต้องการใช้ชนวนท้ายพอๆ กัน และบางครั้งก็ต้องการประทุจุดระเบิดขั้นทุติยภูมิเพื่อการส่ง
ระเบิดยังนำมาใช้งานด้านวิศวกรรม เช่น การระเบิดหินเพื่อทำถนน การระเบิดในเหมืองเพื่อเปิดหน้าเหมือง การระเบิดในงานเจาะหลุมผลิตปิโตรเลียม
ผู้เชี่ยวชาญโดยทั่วไปได้จำแนกความแตกต่างระหว่างระเบิดของพลเรือนและระเบิดของทหารออกจากกัน