รถไฟใต้ดินลอนดอน (อังกฤษ: London Underground) เป็นระบบขนส่งมวลชนของกรุงลอนดอน สหราชอาณาจักร ตัวระบบใช้ไฟฟ้าเป็นหลัก มีทั้งรถไฟบนดินและรถไฟใต้ดินอยู่ภายในสายเดียวกัน ลอนดอนอันเดอร์กราวนด์เป็นรถไฟใต้ดินที่เก่าแก่ที่สุดในโลก เริ่มเปิดใช้เมื่อวันที่ 10 มกราคม พ.ศ. 2406 (ค.ศ. 1863) โดยสายแรกคือ สาย Circle วิ่งรอบโซน 1 ชั้นในของเมือง และ สาย Hammersmith & City วิ่งพาดจากด้านตะวันตกเฉียงใต้ไปยังด้านตะวันออกของเมือง. ในปัจจุบันมีทั้งหมด 274 สถานี และมีระยะทางรวมประมาณ 406 กิโลเมตร (253 ไมล์) มีผู้โดยสารในปี พ.ศ. 2547 - 2548 ประมาณ 976 ล้านคน หรือเฉลี่ย 2.67 ล้านคนต่อวัน
รถไฟใต้ดินลอนดอน บางครั้งจะเรียกว่า ดิอันเดอร์กราวนด์ (The Underground) หรือ เดอะทิวบ์ (The Tube) ตามลักษณะของอุโมงค์รถไฟใต้ดิน
ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2546 เป็นต้นมา รถไฟใต้ดินลอนดอนได้เข้าเป็นส่วนหนึ่งของ องค์การคมนาคมสำหรับลอนดอน (TfL) ซึ่งบริหารจัดการรถเมล์ด้วย
รถไฟใต้ดินไม่ได้เปิดให้บริการตลอด 24 ชั่วโมง ยกเว้นวันปีใหม่ เพราะว่าสายรถไฟใต้ดินส่วนใหญ่จะมีทางรถไฟแค่สองรางสวนกันเท่านั้น เพราะฉะนั้นจึงจำเป็นต้องปิดบริการตอนกลางคืนเพื่อทำการปรับปรุงรักษารางรถไฟ รถไฟจะเริ่มให้บริการเที่ยวแรกเวลา 04.30 น. เป็นต้นไปจนถึงเวลา 01.30 น. ซึ่งแตกต่างจากระบบรถไฟฟ้าใต้ดินที่นิวยอร์กตรงที่ลอนดอนไม่มีรางให้อ้อมบริเวณที่บำรุงรักษา เมื่อไม่นานมานี้จึงได้มีการเริ่มใช้เวลาที่รถไฟปิดบริการวันสุดสัปดาห์ในการบำรุงรักษา
ตารางข้างล่างนี้แสดงสายรถไฟใต้ดินต่าง ๆ ที่วิ่งบนรถไฟใต้ดินลอนดอน ถึงปี พ.ศ. 2550 รถไฟใต้ดินลอนดอนมีทั้งหมด 12 สาย สายที่ 12 ซึ่งก็คือสายอีสต์ลอนดอน แต่สายนี้ถูกปิดลงเพื่อเปลี่ยนแปลงไปเป็นรถไฟเหนือดินลอนดอน และเปิดให้บริการอีกครั้งในปี พ.ศ. 2553
แม่แบบ:สายดิสทริกต์ แม่แบบ:สายแฮมเมอร์สมิธและซิตี แม่แบบ:สายจูบิลี แม่แบบ:สายเมโทรโพลิตัน แม่แบบ:สายนอร์ธเธิร์น แม่แบบ:สายพิคคาดิลลี่
