ยุคอิมเพรสชั่นนิสม์
ยุคอิมเพรสชันนิสม์ (อังกฤษ: Impressionist music) เป็นยุคของดนตรีในช่วงระหว่าง ค.ศ.1890-1910 ซึ่งรวมอยู่ในช่วงเวลาหนึ่งของยุคโรแมนติก ดนตรีของยุคอิมเพรสชั่นนิสม์ได้รับการพัฒนาโดยโคล้ด เดอบุซซี ผู้ประพันธ์เพลงชาวฝรั่งเศส ลักษณะดนตรีของยุคอิมเพรสชั่นนิสม์เต็มไปด้วยจินตนาการ อารมณ์ที่เพ้อฝัน ฝันเฟื่อง อารมณ์ที่ล่องลอยอย่างสงบและนิ่มนวลละมุนละไม ผู้ฟังจะรู้สึกเสมือนว่าได้สัมผัสกับบรรยากาศตอนรุ่งสางในกลุ่มหมอกที่มีแสงแดดอ่อนๆ สลัวๆ ต่างไปจากดนตรีสมัยโรแมนติกที่ก่อให้เกิดความสะเทือนอารมณ์ ลักษณะของเพลงในยุคอิมเพรสชั่นนิสม์จะใช้บันไดเสียงแบบเสียงเต็ม (Whole-tone scale) ซึ่งทำให้บทเพลงมีลักษณะลึกลับ คลุมเครือไม่กระจ่างชัด เพราะคอร์ดที่ใช้จะเป็นลักษณะคอร์ดอ๊อกเมนเต็ด (Augmented) มีการใช้คอร์ดคู่ 6 ขนาน การประสานเสียงไม่เป็นไปตามกฎเกณฑ์ รูปแบบของเพลงเป็นแบบง่ายๆ มักเป็นบทเพลงสั้นๆ รวมเป็นชุด
อ่านบทความฉบับสมบูรณ์ได้ที่ http://th.wikipedia.org/wiki/ยุคอิมเพรสชั่นนิสม์
|
