หลังจากที่สิ้นสุดระยะเวลา 5 ปี ของกบฏ 8 อ๋อง แล้ว ราชวงศ์จิ้นตะวันตก ได้อ่อนแอลง ชนเผ่าทั้ง 5 ซึ่งประกอบด้วย เผ่าซองหนู (??) เผ่าตี(?)เผ่าเซียง(?) เผ่าเซียนเป่ย(??) และเผ่าเจี๋ย(?) ได้ฉวยโอกาสสถาปนาอาณาจักรต่าง ๆ ขึ้นมา
แม่ทัพสือเล่อ แห่งอาณาจักรฮั่นจ้าว ได้นำทัพปิดล้อมเมืองหลวงลัวหยางในปี พ.ศ. 851 และเข้ายึดเมืองลั่วหยางได้ในปีต่อมา จับตัวฮ่องเต้ สุมาซื่อ กลับเมืองหลวงผิงหยาง ขุนนางจิ้นตะวันตกที่เหลือได้สถาปนา สุมาเย่ เป็นฮ่องเต้แทน และย้ายเมืองหลวงไปอยู่ทีฉางอาน แต่ได้ถูกทัพฮั่นจ้าว ตามตีจนยอมจำนน ในปี พ.ศ. 859 สิ้นสุดอาณาจักรจิ้นตะวันตก
ฝูเจียนแห่งแคว้นเฉียนฉิน ได้ทำการจัดระเบียบการปกครองใหม่ และได้ขุนนางสำคัญคือ หวางเหมง ซึ่งมาช่วยในการวางแผนจัดระเบียบสังคมและปฏิรูปการปกครอง ลดค่าใช้จ่าย ลดภาระประชาชน จนอาณาจักรเฉียนฉินกลายเป็นประเทศมหาอำนาจแห่งยุค ได้รวบรวมแผ่นดินทางตอนเหนือของชนเผ่าต่าง ๆ เข้ามารวมกันอีกครั้ง
หลังจากมหาอุปราชหวางเหมิ่งเสียชีวิตในปี พ.ศ. 918 เป็นเวลาแปดปี ฝูเจียนได้นำทัพใหญ่บุกลงใต้เพื่อปราบ ราชวงศ์จิ้นตะวันออก ทัพใหญ่กว่าแปดแสนนายของฝเจียนได้ พ่ายต่อ ทัพเพียง แปดหมื่นนายของกองพลเป๋ยฝู่ แห่งราชวงศ์จิ้นตะวันออก
หลังจากสิ้นสุดยุทธการเฝยสุ่ยแผ่นตอนเหนือ ก็แยกเป็นหลายอาณาจักรอีกครั้งจนกระทั่ง ทัวป๋ากุ๋ย ได้สถาปนาอาณาจักรวุ่ยเหนือ และรวมแผ่นดินตอนเหนือได้สำเร็จ ส่วนตอนใต้ หลิวอวี่ แห่งกองพลเป๋ยฝู่ ได้สถาปนาอาณาจักร หลิวซ่ง เข้าสู่ยุคราชวงศ์เหนือใต้
