ในประวัติศาสตร์อังกฤษ ยุครัฐในอารักขา (อังกฤษ: The Protectorate) คือช่วงระยะเวลาระหว่าง ค.ศ. 1653-ค.ศ. 1659 ที่เครือจักรภพอังกฤษ สกอตแลนด์และไอร์แลนด์อยู่ภายใต้การปกครองของเจ้าผู้อารักขา
ก่อนหน้ายุครัฐในอารักขา อังกฤษ (และต่อมาสกอตแลนด์และไอร์แลนด์) อยู่ภายใต้การปกครองโดยตรงจากรัฐสภาตั้งแต่มีพระราชบัญญัติประกาศอังกฤษเป็นเครือจักรภพในปี ค.ศ. 1649 ในปี ค.ศ. 1653 รัฐสภารัมพ์ถูกบังคับให้ยุบโดยกองทหารที่นำโดยโอลิเวอร์ ครอมเวลล์ ที่มีผลมาจากความไม่มีสมรรถภาพและการไม่ยอมยุบตัวเอง แม้ว่าจะมีรัฐสภาแบร์โบนส์ (Barebones Parliament) ที่เสนอโดยโอลิเวอร์ ครอมเวลล์และผู้นำทางการทหารเข้ามาแทนระหว่างเดือนกรกฎาคมถึงเดือนธันวาคม ค.ศ. 1653 แต่ก็เป็นรัฐสภาที่ยากควบคุมและเป็นที่เย้ยหยัน
หลังจากยุบรัฐสภาแบร์โบนส์ จอห์น แลมเบิร์ต (John Lambert) ก็เสนอรัฐธรรมนูญที่รู้จักกันว่าเครื่องมือของรัฐบาล (Instrument of Government) ที่ใช้ข้อเสนอสำคัญ (Heads of Proposals) เป็นพื้นฐาน ธรรมนูญฉบับนี้ระบุให้โอลิเวอร์ ครอมเวลล์เป็นเจ้าผู้อารักขาตลอดชีพโดยมีหน้าที่เป็น “ผู้นำทางการศาลและทางการบริหารรัฐบาล” นอกจากนั้นก็ยังมีอำนาจในการเรียกและยุบรัฐสภาแต่ตามธรรมนูญต้องได้รับเสียงข้างมากจากคณะกรรมการกฤษฎีกา แต่ครอมเวลล์ก็เป็นที่นิยมในหมู่ทหารที่ได้สร้างมาตั้งแต่สมัยสงครามกลางเมือง ครอมเวลล์เข้าสาบานเป็นเจ้าผู้อารักขาเมื่อวันที่ 15 ธันวาคม ค.ศ. 1653
