มณฑลจี๋หลิน (จีน: ???; จีน: ?; พินอิน: Jilin) ตั้งอยู่ทางตอนกลางของภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศ มีชายแดนติดต่อกับมณฑลต่างๆ ทางใต้ติดกับเหลียวหนิง ตะวันตกติดกับมองโกเลียใน เหนือติดกับเฮยหลงเจียง และตะวันออกติดต่อกับรัสเซียและคาบสมุทรเกาหลีโดยมีแม่น้ำยาลู่ว์เจียงเป็นเส้นเขตแดน มีเมืองหลวงชื่อ ฉางชุน(??)มีเนื้อที่ 187,400 ก.ม. ประชากร 27,090,000 คน ความหนาแน่น 145 คนต่อตารางกิโลเมตร ค่าจีดีพี 295.8 พันล้านเหรินหมินปี้ หรือเฉลี่ย 10,900 เหรินเหมินปี้ต่อประชากรหนึ่งคน (ข้อมูล พ.ศ. 2547) ประชากรส่วนใหญ่เป็นชาวฮั่น
ลักษณะภูมิประเทศเป็นที่ราบสูงทิศตะวันออกเฉียงใต้พื้นที่สูงบริเวณเทือกเขาฉางไป๋ซันซึ่งมีความสูงเหนือระดับน้ำทะเลมากกว่า 1,000 เมตร ส่วนทิศตะวันตกบริเวณที่ราบซงเหลียว เป็นพื้นที่ค่อนข้างต่ำจึงเหมาะเป็นเขตทำปศุสัตว์ที่สำคัญของมณฑล
ด้านตะวันออกค่อนข้างรับอิทธิพลจากทะเลหวงไห่ และทะเลญี่ปุ่น จึงมีสภาพอากาศแบบชุ่มชื้น มีฝนตกชุก ด้านตะวันตกรับอิทธิพลจากที่ราบสูงมองโกล ทำให้อากาศแห้งแล้งทั้งมณฑลมีลักษณะอากาศเฉพาะแบบมรสุม เกษตรกรรม เป็นแหล่งวัตถุดิบประเภทข้าวที่สำคัญแห่งหนึ่งของประเทศ มีผลผลิตต่างๆ ได้แก่ ถั่วเหลือง ข้าวโพด
มีฐานอุตสาหกรรมที่แข็งแกร่งและระบบอุตสาหกรรมที่สมบูรณ์มากมีบริษัทอุตสาหกรรมมากกว่า 14,000 แห่ง อุตสาหกรรมหลัก คือ อุตสาหกรรมวิศวกรรม เคมีภัณฑ์ ปิโตรเคมี อาหารและยา
และยังมีเส้นทางตรงถึงฮาร์บิน เซิ่นหยัง ต้าเหลียน ปักกิ่ง เทียนจิน สือเจียจวง จี่หนัน หนันจิง (นานกิง)และเซี่ยงไฮ้ เป็นต้น ทางหลวง จากสถิติเมื่อปลายปี 2004ทั่วมณฑลจี๋หลินมีถนนหลวง 47,255 กิโลเมตร จากฉางชุนต่อไปยังเมืองสำคัญได้ทั่วมณฑล
