ภาษาอุยกูร์ เป็นภาษากลุ่มเตอร์กิก พูดโดยชาวอุยกูร์ในเขตปกครองตนเองซินเจียงอุยกูร์ ประเทศจีน
การเรียงประโยคเป็นแบบ ประธาน-กรรม-กริยา ปรบท คำแสดงความเป็นเจ้าของ คำคุณศัพท์ คำบอกจำนวน มาก่อนคำนามที่ขยาย และคำแสดงคำถามอยู่ต้นประโยค มีคำอุปสรรคและปัจจัย การเรียงลำดับคำมีการแยกระหว่างประธานและกรรมรอง หัวข้อและความเห็น นามมี 8 การก แสดงด้วยปัจจัย ปัจจัยของคำกริยาแสดงประธาน บุคคล จำนวน รูปแบบของคำกริยามีรูปถูกกระทำ ผลสะท้อน ความสัมพันธ์ร่วมกัน และเป็นเหตุเป็นผล
คำศัพท์พื้นฐานมาจากภาษากลุ่มเตอร์กิก มีคำยืมจากภาษาเปอร์เซียมากเช่นเดียวกับภาษาอุซเบก นอกจากนี้เป็นคำยืมจากภาษาจีนและภาษารัสเซีย
เริ่มเขียนด้วยอักษรอาหรับตั้งแต่ราว พ.ศ. 1500 ก่อนหน้านั้นเขียนด้วยอักษรอุยกูร์ที่มาจากอักษรซอกเดีย รัฐบาลจีนนำอักษรโรมันมาใช้เมื่อ พ.ศ. 2472 ต่อมาหันกลับมาใช้อักษรอาหรับอีกใน พ.ศ. 2526 โดยใช้เครื่องหมายแสดงเสียงสระทุกเสียง ในบริเวณที่ได้รับอิทธิพลจากโซเวียตใช้อักษรซีริลลิก และอักษรโรมันแบบที่ใช้เขียนภาษาตุรกีรวมทั้งใช้ในอินเทอร์เน็ตด้วย
