ภาษาสินธีเป็นภาษาของกลุ่มชนในเขตสินธ์ในเอเชียใต้ ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของประเทศปากีสถาน เป็นภาษาตระกูลอินโด-ยุโรเปียน แม้ว่าจะเป็นภาษาของชาวอารยัน แต่มีอิทธิพลจากภาษาของดราวิเดียนด้วย ผู้พูดภาษาสินธีพบได้ทั่วโลก เนื่องจากการอพยพออกของประชากรเมื่อปากีสถานแยกตัวออกจากอินเดียเมื่อ พ.ศ. 2490 และสินธ์เป็นของปากีสถาน ภาษานี้เขียนด้วยอักษรอาหรับดัดแปลง ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2491 รัฐบาลอินเดียพยายามให้ชาวสินธ์ในอินเดียเขียนด้วยอักษรเทวนาครีแต่ไม่มีการยอมรับเท่าที่ควร
ภาษาสินธีใช้พูดในจังหวัดสินธ์และบาโลชิสถานในปากีสถาน เป็นภาษาหลักในโรงเรียนในจังหวัดสินธิ์ และเป็นภาษาที่สองในการาจีและบาโลชิสถาน ในอินเดียมีผู้พูดภาษานี้ในราชสถาน คุชราต มหาราษฏระ
ภาษาที่เป็นที่มาของภาษาสินธีคือภาษาอปภรามศา ปรากฤต ที่เรียกวรจทะ นักเดินทางจากเปอร์เซียและอาหรับได้เข้ามาประกาศศาสนาอิสลามในสินธ์เมื่อราว พ.ศ. 1284 ทำให้ภาษาอาหรับและภาษาเปอร์เซียเข้ามามีบทบาท ภาษาสินธีใช้เขียนวรรณคดีเมื่อราวพุทธศตวรรษที่ 19 – 23 มีทั้งเรื่องของผู้นับถือนิกายซูฟีและบทกวีทางศาสนาอิสลาม ใน พ.ศ. 2411 เจ้าราชรัฐบอมเบย์ได้ออกประกาศให้ใช้อักษรขุทพที ซึ่งเป็นอักษรมาตรฐานในบอมเบย์แทนอักษรอาหรับ ทำให้เกิดความวุ่นวายขึ้นในหมู่มุสลิม
สำเนียงสินธี สิรากีใช้พูดในสินธิ์ตอนบน สำเนียงวิโชลีใช้พูดในสินธิ์ตอนกลาง สำเนียงลารี ใช้พูดในสินธิ์ตอนล่าง สำเนียงลาซีใช้พุดในโกฮิสถาน ในบาลูชิสถาน สำเนียงทารี ใช้พูดทางตะวันออกเฉียงใต้ของสินธิ์ และบางส่วนของราชสถาน ประเทศอินเดีย สำเนียงกะฉี ใช้พูดในกุตาร์ และบางส่วนในคุชราต และทางใต้ของสินธ์ สำเนียงวิโชลีถือเป็นสำเนียงมาตรฐานของภาษา
ก่อนจะมีการจัดรูปแบบมาตรฐานของการเขียน มีการใช้อักษรเทวนาครีและอักษรลันทา รวมทั้งดัดแปลงอักษรอาหรับแบบเปอร์เซียมาใช้ นอกจากนั้น ยังมีอักษรคุรมุขี อักษรขุทวที และอักษรศิกรรปุรี ซึ่งปรับรูปแบบมาจากอักษรลันทา ในช่วงที่อังกฤษเข้ามาปกครอง จะใช้อักษรอาหรับเป็นอักษรมาตรฐาน แต่ก็ใช้อักษรเทวนาครีอย่างแพร่หลายเช่นกัน
มีการนำอักษรเปอร์เซียมาใช้เขียนภาษาสินธีตั้งแต่พุทธศตวรรษที่ 24 ยังใช้ในปากีสถานจนปัจจุบัน มีอักษร 52 ตัว โดยมีการเพิ่มอักษรใหม่ (? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ?) เพื่อใช้แทนเสียงในภาษาสินธี
เป็นอักษรที่ใช้เขียนภาษาสินธีในอินเดีย รูปแบบสมัยใหม่เป็นรูปแบบที่กำหนดโดยรัฐบาลอินเดียใน พ.ศ. 2491 แต่ยังไม่ได้รับการยอมรับอย่างสมบูรณ์ จึงมีการใช้ทั้งอักษรอาหรับและอักษรเทวนาครี
นอกจากคำศัพท์ที่มาจากภาษาสันสกฤตแล้ว ภาษาสินธียังยืมคำจำนวนมากมาจากภาษาอาหรับ และภาษาเปอร์เซีย ต่อมายังได้รับอิทธิพลจากภาษาอังกฤษ ภาษาฮินดีและภาษาอูรดู ปัจจุบันภาษาสินธีในปากีสถานได้รับอิทธิพลจากภาษาอูรดู มีคำยืมจากภาษาอาหรับและเปอร์เซีย ส่วนในอินเดีย ได้รับอิทธิพลจากภาษาฮินดี และมีคำยืมจากภาษาสันสกฤต
ภาษาสินธีมีเสียงสระและพยัญชนะมากเมื่อเทียบกับภาษาอื่น ๆ มีเสียงพยัญชนะ 46 เสียง และสระ 16 เสียง
