ภาษานาไน (อังกฤษ: Nanai) เป็นภาษาที่ใช้พูดโดยชาวนาไนในไซบีเรีย และมีบางส่วนอยู่ในประเทศจีน มีผู้พูดทั้งหมดราว 5,772 คน จากชาวนาไนทั้งหมด 11,000 คน ผู้พูดภาษานี้โดยเฉพาะคนรุ่นใหม่จะพูดภาษาจีนหรือภาษารัสเซียได้ด้วย และใช้เป็นภาษาสำหรับการติดต่อสื่อสาร
ในจีน ภาษานี้เรียกว่า he zhe yu ในขณะที่ชาวนาไนเรียกตัวเองว่า nanio หรือ nanai ซึ่งแปลว่าคนท้องถิ่น ผู้พูดภาษานี้กระจายตัวอยู่ในบริเวณตั้งแต่แม่น้ำอามูร์ แม่น้ำกูร์ และแม่น้ำอุสซูรีตอนกลาง ในรัสเซีย ภาษานาไนมีใช้มากในบริเวณคาบารอฟสก์ไคร ซึ่งเป็นบริเวณที่มีการตีพิมพ์หนังสือด้วยภาษานาไน ข้อมูล พ.ศ. 2545 แสดงว่าผู้พูดภาษานาไนร้อยละ90 อยู่ในบริเวณนี้ อย่างไรก็ตาม การใช้ภาษานี้พบในหมู่คนรุ่นเก่าอายุตั้งแต่ 40 ปีขึ้นไปเป็นหลัก คนรุ่นใหม่นิยมใช้ภาษารัสเซียมากกว่า ภาษานี้มีการแพร่กระจายในหลายบริเวณ ได้แก่
โดยทั่วไปจะคิดว่าในรัสเซีย ภาษานาไนจะพบมากในตำบลนาไนของ Primorsky Krai เพราะมีชุมชนผู้พูดภาษานาไนที่มีกิจกรรมในด้านการตีพิมพ์หนังสือภาษานาไน และการมีสถานะปกครองตนเองของชุมชนชาวนาไน จากข้อมูลของ Stolyarov ทั่วโลก มีชุมชนชาวนาไน 11,883 คน โดยอยู่ใน Khabarovsk Krai 8, 940 คน อย่างไรก็ตาม มีผู้พูดเป็นภาษาแม่เพียง 100 - 150 คน ที่ยังอยู่ที่นั่น ข้อมูลการสำรวจใน พ.ศ. 2545 พบว่ามีประชากร 12,194 คน กล่าวอ้างว่าพูดภาษานี้ โดย 90% อยู่ใน Khabarovsk Krai 3.5% อยู่ใน Primorsky Krai 1.3 % อยู่ใน Sakhalin Oblast และอยู่ในที่อื่นๆไม่เกิน 0.5% ส่วนใหญ่พูดได้ 2 ภาษา โดยพูดภาษารัสเซียได้ด้วย
สถานะการใช้ภาษานาไนในรัสเซียพบว่าบุคคลอายุมากกว่า 40 ปีที่ใช้ภาษานี้ในชีวิตประจำวัน คนที่อายุน้อยกว่านี้นิยมใช้ภาษารัสเซียมากกว่า และจะใช้ภาษานาไนกับคนที่มีอายุมากกว่าเท่านั้น มีการสอนภาษานาไนในโรงเรียน ส่วนใหญ่อยู่ในหมูบ้านของชาวนาไนใน Khabarovsk Krai หนังสือภาษานาไน ส่วนมากเป็นนิทานพื้นบ้านและวรรณคดี หนังสือเรียนภาษานาไน จัดตามรูปแบบหนังสือเรียนภาษารัสเซีย
ในประเทศจีน มีผู้พูดภาษานาไนอย่างน้อย 2 สำเนียง จากการสำรวจเมื่อ พ.ศ. 2545 พบว่าผู้พูดภาษานาไนอายุน้อยสุด 55 ปี มากสุด 72 ปี ชาวนาไนใช้ภาษาจีนเป็นภาษาเขียน ผู้พูดภาษานี้ลดจำนวนลงเรื่อยๆ และการใช้ภาษาจำกัดเฉพาะสมาชิกในครอบครัว
หนังสือภาษานาไนเล่มแรกเขียนด้วยอักษรซีริลลิกตีพิมพ์โดยมิชชันนารีนิกายรัสเซียนออร์ทอดอกซ์ มีการพัฒนาระบบการเขียนภาษานาไนขึ้นใหม่โดยนักภาษาศาสตร์ชาวรัสเซียในช่วง พ.ศ. 2463 – 2473
