ภาษาชาบากาโน เป็นชื่อของภาษาสเปนลูกผสมในฟิลิปปินส์ คำว่า chabacano ซึ่งเป็นที่มาของชื่อชาบากาโน (Chavacano) เป็นภาษาสเปน หมายถึง รสชาติแย่ สามัญ หรือหยาบ
ผู้พูดภาษาชาบากาโนส่วนใหญ่อยู่ในเมืองซัมโบวังกาซิตี จังหวัดซัมโบวังกา บาซีลัน จาไวต์ และบางบริเวณในดาเวาและโจตาบาโต มีผู้พูด 607,200 คนเมื่อ พ.ศ. 2543 มีผู้พูดภาษานี้ในเซ็มปอร์นา รัฐซาบาห์ มาเลเซีย ทางเหนือของเกาะบอร์เนียว ซึ่งเคยเป็นอาณานิคมของสเปนมาก่อน ชนกลุ่มน้อยชาวมุสลิมในซัมโบวังกา เช่นชาวเตาซุก ชาวซามัลส์ และชาวยากันส์ในบาซีลัน พูดภาษานี้ได้ด้วย ในจังหวัดใกล้เคียงคือ ซูลูและตาวี-ตาวี มีมุสลิมที่พูดภาษาชาบากาโน
ภาษาชาบากาโนมีหลายสำเนียง สำเนียงที่ใช้ภาษาตากาล็อกเป็นภาษาเริ่มต้นมีสามสำเนียงคือ สำเนียงกาบิเต สำเนียงเตอร์นาตี และสำเนียงเอร์มิตา (สูญแล้ว) สำเนียงอื่น ๆ มีภาษาเซบัวโนเป็นสำเนียงเริ่มต้น สำเนียงซัมโบวังกามีผู้พูดมากที่สุด และเป็นภาษาหลักของเมืองซัมโบวังกา คำศัพท์ส่วนใหญ่มาจากภาษาสเปน แต่ไวยากรณ์ยึดตามภาษาในฟิลิปปินส์เช่นภาษาตากาล็อกและภาษาเซบัวโน ยังใช้ในการศึกษา สื่อตีพิมพ์ โทรทัศน์ และวิทยุ
เมื่อ 23 มิถุนายน พ.ศ. 2178 ซัมโบวังกาเป็นอาณานิคมของสเปนอย่างสมบูรณ์ การจู่โจมของสุลต่านแห่งมินดาเนาและการตัดสินใจเผยแพร่ศาสนาคริสต์ลงไปทางใต้ของฟิลิปปินส์ทำให้ทางกองทัพตัดสินใจนำเข้าแรงงานจากลูซอนและวิซายา ทำให้บริเวณนั้น ประกอบไปด้วยกลุ่มคนที่หลากหลายคือ คือทหารจากสเปนและเม็กซิโก ประชาชนจากเซบูและอีโลอีโล และคนหลายเผ่าพันธุ์ในซัมโบวังกา ความแตกต่างทางด้านสำเนียงและวัฒนธรรม ทำให้คนแต่ละกลุ่มยากที่จะสื่อสารกัน ภาษาที่ใช้เป็นทางการคือภาษาสเปนแต่คนส่วนใหญ่ไม่ได้เรียนภาษาสเปน แต่จำเป็นต้องใช้ในการสื่อสาร จึงเกิดภาษาผสมและกลายเป็นภาษาลูกผสมไปอย่างสมบูรณ์ และกลายเป็นภาษากลางในซัมโบวังกาในปัจจุบัน
ชาวเมร์ดิกาสเป็นชนเผ่าในเตอร์นาตีในหมู่เกาะโมลุกกะที่มีอาณานิคมขนาดเล็กของสเปน เตอร์นาตีเคยเป็นอาณานิคมของโปรตุเกสมาก่อนที่สเปนจะเข้ามาปกครอง ใน พ.ศ. 2117 อาสาสมัครชาวเมร์ดิกาสได้ไปสู่กาวิเตเพื่อสนับสนุนสเปน ต่อต้านโจรสลัดชาวจีนที่เรียกลิมาฮอง ชาวเมร์ดิกาสเข้าไปตั้งรกรากในบริเวณบาร์ราเด มารากอนดอนซึ่งอยู่ใกล้ปากแม่น้ำมารากอนดอน ปัจจุบัน บริเวณนี้เรียกเตอร์นาตี และชุมชนของชาวเมร์ดิกาสยังใช้ภาษาสเปนลูกผสมที่ได้รับอิทธิพลจากภาษาโปรตุเกสซึ่งเรียกว่าสำเนียงเตร์นาเตญโญ
คำสรรพนามภาษาชาบากาโนมีพื้นฐานมาจากภาษาตากาล็อก ภาษาเซบัวโน และภาษาสเปน เฉพาะสำเนียงซัมโบวังกาเท่านั้นที่แยกระหว่างสรรพนามบุรุษที่หนึ่งพหูพจน์รวม (kita) กับไม่รวมผู้ฟัง (kame) ยกเว้นในรูปเป็นทางการที่ใช้ nosotros ทั้งสองกรณี ต่อไปนี้เป็นตารางแสดงสรรพนามแทนบุคคลในภาษาชาบากาโนสำเนียงต่าง ๆ
