ภาพยนตร์เอวี

ภาพยนตร์ลามก คือ ภาพยนตร์ที่มีเจตนาปลุกเร้าอารมณ์ทางเพศให้แก่ผู้ชม ซึ่งมักจะแสดงภาพโป๊เปลือยหรือการร่วมเพศ โดยสามารถแบ่งอย่างกว้าง ๆ ได้สองอย่างคือ ซอฟต์คอร์ กล่าวถึงภาพยนตร์ที่ไม่มีการร่วมเพศ และฮาร์ดคอร์ กล่าวถึงภาพยนตร์ที่มีการร่วมเพศ ชื่อของภาพยนตร์ลามกมีหลากหลายเช่นในภาษาปากเรียก หนังโป๊ หรือเรียก ภาพยนตร์เอวี (AV - adult video) หรือภาพยนตร์ผู้ใหญ่

ภาพยนตร์ลามกในช่วงแรกมักจะอยู่ในรูปแบบของวิดีโอที่เปิดชมกันในบ้าน และเฉพาะที่เช่นโรงภาพยนตร์ที่ฉายโดยเฉพาะ และต่อมาได้มีการเปลี่ยนรูปแบบลงในดีวีดีและบลูเรย์ รวมถึงเผยแพร่ในอินเทอร์เน็ต ภาพยนตร์ที่มีการเผยให้เห็นอวัยวะเพศหรือแสดงการร่วมเพศนั้น แม้ว่าจะผิดกฎหมายในประเทศไทย[ต้องการอ้างอิง] และยังไม่เป็นที่ยอมรับในสังคม[ต้องการอ้างอิง] แต่ยังมีการลักลอบผลิตและจำหน่ายหรือแจกจ่ายอยู่

หนังโป๊ในภาษาอังกฤษคือ "pornographic film" ซึ่งคำว่า "pornography" ในภาษาอังกฤษ มาจากภาษากรีกคำว่า "pórnē" (โสเภณี) บวกกับคำว่า "graphos" (เขียน) รวมแล้วหมายถึง การเขียนเกี่ยวกับเรื่องราวของโสเภณี จะเห็นได้ว่าแรกเริ่มนั้น ศัพท์คำนี้ก็ได้ถูกนิยามขึ้นมาให้หมายถึงผลงานศิลปะหรือวรรณกรรมใด ๆ ก็ตาม ที่ได้วาดหรือบรรยายถึงชีวิตของบรรดาโสเภณีมานับตั้งแต่ต้น

ส่วนคำว่า "โป๊" มาจากภาษาจีนแต้จิ๋ว "โป้ว" หมายถึง ปะชุนเสื้อผ้า, ซ่อมแซม, บำรุงร่างกาย สำหรับพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2525 ได้ให้ความหมายไว้ว่า "โป๊" เป็นภาษาพูดที่หมายถึง เปลือยหรือค่อนข้างเปลือย, มีเจตนาเปิดเผยอวัยวะบางส่วนที่ควรปกปิด เดิมทีหนังโป๊ คือหนังคั่นรายการที่มีลักษณะวาบหวาม

หนังโป๊ เรียกกันหลาย ๆ แบบ ตามระดับว่าเห็นสัดส่วนของผู้แสดงเพียงใด ถ้าเห็นเล็กน้อย หรือมีการเซนเซอร์มาก เรียกว่าหนังอาร์ ถ้าเห็นมาก ๆ มีการเซ็นเซอร์น้อย หรือเห็นทั้งหมด เรียกกันทั่วไปว่าหนังเอกซ์ เนื้อหาจะเป็นการแสดงท่าทางการร่วมเพศ ซึ่งหลายประเทศที่อนุญาตให้ผู้ชมที่อายุมากกว่าสิบแปดเท่านั้นจะดูได้ (ขณะที่ภาพยนตร์เรตอาร์ในสหรัฐอเมริกาหมายความรวมไปถึงภาพยนตร์ที่มีความรุนแรง มีการซื้อขายยาเสพย์ติด และ/หรือมีภาพเปลือยเป็นส่วนประกอบ เช่น คิลบิล หรือ เดอะเมทริกซ์)

หนังโป๊ในประเทศไทยนั้นผิดกฎหมาย และการดูหนังโป๊ไม่เป็นที่ยอมรับในสังคม แต่ก็มีการลักลอบจำหน่ายอยู่ตามตลาดนัด รวมถึงบนเว็บไซต์ ซึ่งอาจขายรหัสผ่านเพื่อให้ผู้ซื้อเข้าไปดาวน์โหลดหนังได้ หรือส่งแผ่นหนังให้ผู้ซื้อผ่านทางไปรษณีย์ไทย หนังโป๊ที่จำหน่ายในประเทศไทยนิยมทำซ้ำมาจากหนังโป๊ญี่ปุ่นเป็นส่วนใหญ่และมีราคาจำหน่ายที่ต่ำมาก โดยแผ่นดีวีดีราคาจำหน่ายเริ่มต้นเพียง 20 บาทเท่านั้น และแผ่นบลูเรย์ ราคาจำหน่ายเริ่มต้นเพียง 60 บาท

ในยุคหนึ่งมีหลายโรงภาพยนตร์ที่ไม่สามารถทำรายได้เท่าที่ควรเนื่องจากมีโรงภาพยนตร์ใหม่ เปิดขึ้นมาตามห้างสรรพสินค้า โรงภาพยนตร์หลายแห่งจึงหันมาฉายหนังโป๊ โดยเป็นที่รู้กันในหมู่คนดูว่า หนังควบ หน้าโรงจะติดประกาศว่า ไทยควบญี่ปุ่น หรือ จีนควบญี่ปุ่น แต่ในโรงภาพยนตร์จะจัดฉายหนังโป๊ ทั้งนี้ ในโรงภาพยนตร์บางแห่งยังให้มีการขายบริการทางเพศภายในโรงภาพยนตร์ควบคู่ไปด้วย

ภาพยนตร์สีชมพู (ญี่ปุ่น: ピンク映画; โรมาจิ: Pinku eiga) เป็นรูปแบบหนึ่งของหนังโป๊ซอฟต์คอร์ของญี่ปุ่นในช่วงแรก โดยมีลักษณะที่โชว์เฉพาะหน้าอกและก้น โดยจะไม่แสดงส่วนอวัยวะเพศและขนรอบอวัยวะเพศ โดยภาพยนตร์ที่ออกมาจะเป็นลักษณะของภาพยนตร์ต้นทุนต่ำ และต่อมาเมื่อวิดีโอได้เริ่มเป็นที่นิยม ภาพยนตร์เอวีได้ครอบครองตลาดแทนที่ภาพยนตร์สีชมพู

ในประเทศญี่ปุ่นจำกัดอายุของผู้ชมไว้ที่ 18 ปีเช่นกันทั้งสื่อที่เป็นภาพยนตร์ ที่ใช้คนแสดง หรือแอนิเมชัน์ตูน กฎหมายของประเทศญี่ปุ่นได้จำกัดสื่อเอาไว้ว่า หากจะขายหนังโป๊ได้อย่างถูกกฎหมาย จำเป็นที่จะต้องทำการเซ็นเซอร์ หรือทำภาพโมเสกไว้ ดังนั้น หากหนังโป๊ที่ไม่ได้ผ่านการเซ็นเซอร์ที่อวัยวะเพศของผู้แสดง จะถือว่าเป็นหนังใต้ดิน หรือเรียกง่าย ๆ ว่าหนังเถื่อนนั่นเอง

นางแบบที่แสดงหนังโป๊ อาจเรียกได้อีกอย่างหนึ่งว่า นางเอกเอวี หรือ นางแบบเอวี (เอวี หรือ AV ในที่นี้ย่อมาจาก Adult Video ซึ่งหมายถึงหนังโป๊นั่นเอง)

ในปัจจุบันวีซีดีและดีวีดีเป็นที่นิยมแพร่หลายมากขึ้น ดังนั้นการถ่ายภาพนางแบบสวย ๆ น่ารัก ๆ ในชุดว่ายน้ำ หรือในชุดอื่น ๆ ในปัจจุบันนั้น นอกเหนือจากการถ่ายเป็นภาพนิ่งแล้ว ยังนิยมถ่ายในรูปแบบไฟล์วีดีโอ หรือในรูปแบบวีซีดีหรือดีวีดีอีกด้วย ซึ่งนางเอกเอวีบางคนก็มีการถ่ายแบบด้วย แต่จะออกแนวเซ็กซี่มากกว่า ซึ่งในญี่ปุ่นอาจเรียกว่าฟูลนู้ด (อังกฤษ: full nude) มีลักษณะเป็นเรตเอกซ์ เนื่องจากมีการโพสท่าที่เซ็กซี่กว่านางแบบทั่วไป และมีการถอดเสื้อผ้าหรือการเปลือยกาย ต่างจากนางแบบทั่วไป โดยจะสังเกตได้จากปกหน้าและปกหลัง จะวาบหวามมากกว่า และจะมีการระบุไว้บนปกชัดเจน

การร่วมเพศในหนังโป๊มักกระทำโดยไม่ใช้ถุงยางอนามัยจึงทำให้นักแสดงมีความเสี่ยงติดโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ ใน พ.ศ. 2529 เกิดการระบาดของเชื้อเอชไอวีเป็นเหตุให้นักแสดงทั้งหญิงและชายหลายคนเสียชีวิตด้วยโรคเอดส์ เหตุการณ์นี้นำมาซึ่งการก่อตั้งมูลนิธิสุขภาพแห่งอุตสาหกรรมหนังผู้ใหญ่ (Adult Industry Medical Health Care Foundation หรือ AIM) ใน พ.ศ. 2541 ซึ่งช่วยก่อตั้งระบบเฝ้าสังเกตในอุตสาหกรรมหนังโป๊ของสหรัฐ โดยบังคับให้นักแสดงทำการตรวจเชื้อเอชไอวีทุก ๆ 30 วัน จนถึง พ.ศ. 2556 การติดเชื้อเอชไอวีในหมู่นักแสดงจากอุตสาหกรรมหนังโป๊สหรัฐเกิดขึ้นไม่บ่อยนัก และในสามทศวรรษมีการระบาดเกิดขึ้นเพียงไม่กี่ครั้ง AIM ปิดตัวลงในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2554 และถูกฟ้องล้มละลายจากคดีเกี่ยวกับการรั่วไหลของข้อมูลเกี่ยวกับผู้ป่วยที่ควรจะเป็นความลับ รวมถึงชื่อและผลของการตรวจโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์