พระเจ้าจอห์น หรือที่รู้จักในพระนาม “จอห์นผู้เสียแผ่นดิน” (อังกฤษ: John หรือ John Lackland ค.ศ. 1166-1216) เป็นพระมหากษัตริย์อังกฤษ ครองราชย์ระหว่าง ค.ศ. 1199-1216 พระราชโอรสพระองค์เล็กในพระเจ้าเฮนรีที่ 2 แห่งอังกฤษ และพระนางเอลินอร์แห่งอากีแตน ประสูติที่ออกซ์ฟอร์ด อ็อกซฟอร์ดเชอร์ ประเทศอังกฤษ นับเป็นพระมหากษัตริย์ที่มีผู้นิยมชมชอบน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์ของประเทศอังกฤษ ทรงเคยพยายามที่จะยึดราชบรรลังก์ระหว่างที่พระเจ้าริชาร์ดที่ 1 ถูกจองจำอยู่ในประเทศเยอรมนี (พ.ศ. 1736-37) แต่ได้รับอภัยโทษและรับการแต่งตั้งให้เป็นผู้สืบทอดราชบัลลังก์โดยพระเจ้าเฮนรีที่ 1 เอง เพื่อตัดสิทธิ์เจ้าชายอาเธอร์พระโอรสของจอฟฟรีย์พระเชษฐาองค์พี่ของพระเจ้าจอห์น
การเรียกร้องสิทธิ์ในการครองราชย์ของอาเธอร์ได้รับการสนับสนุนจากพระเจ้าฟิลิปที่ 2 แห่งฝรั่งเศสและหลังจากเจ้าชายอาเธอร์ถูกปลงพระชนม์โดยคำสั่งของพระเจ้าจอห์นเมื่อ พ.ศ. 1746 พระเจ้าฟิลิปได้ยกทัพที่เหนือกว่าเข้ามาบุกยึดอังกฤษระหว่าง พ.ศ. 1747-48 ได้เกือบหมด ยกเว้นบางส่วนของอากีแตน (Aquitaine) ในปี พ.ศ. 1749 พระเจ้าจอห์นไม่ทรงยอมรับ “สตีเฟน แลงตัน” เป็นอาร์ชบิชอปแห่งแคนเทอร์เบอรี ดังนั้น ในปี พ.ศ. 1751 ราชอาณาจักรของพระองค์จึงถูกประกาศเป็นอาณาจักรต้องห้ามโดยพระสันตปาปา และถูกคว่ำบาตร (พ.ศ. 1752) ซึ่งในที่สุดพระองค์ทรงยอมแพ้ปฏิบัติตามในปี พ.ศ. 1756
รัฐบาลที่กดขี่ของพระองค์ประกอบกับความล้มเหลวในการยึดนอร์ม็องดีกลับคืน มีผลให้เกิดการถูกต่อต้านจากกลุ่มขุนนางซึ่งนำไปสู่การเรียกร้องการปฏิรูปรัฐธรรมนูญ กลุ่มขุนนางได้เข้าเฝ้าพระองค์ที่รันนีมีด (Runnymede) และบังคับให้ทรงลงพระปรมาภิไธยประทับทรงประทับพระราชลัญจกร บน มหากฎบัตร (แมกนาคาร์ตา) เมื่อวันที่ 15 มิถุนายน พ.ศ. 1758 ซึ่งเป็นรากฐานแห่งรัฐธรรมนูญของประเทศอังกฤษในเวลาต่อมา การปฏิเสธไม่ยอมรับเป็นส่วนสำคัญในการชักนำให้เกิดสงครามขุนนางครั้งแรกระหว่างปี พ.ศ. 1794-96
* เป็นพระมหากษัตริย์เดนมาร์กด้วย • ? เป็นพระมหากษัตริย์นอร์เวย์ด้วย • ? เป็นพระมหากษัตริย์ไอร์แลนด์ด้วย • เป็นพระมหากษัตริย์สกอตแลนด์ด้วย • เป็นสตัดเฮาเดอร์ด้วย
