พระนางอั้วมิ่งเวียงไชย

ทรงเป็นธิดาในพญาเจืองฟ้า เจ้าเมืองเชียงเรืองและสืบสายราชวงศ์เชียงแสนโบราณลงมา พญาลาวเม็งโปรดเกล้าให้มังรายราชกุมารไปสัมพันธไมตรีกับเมืองต่างๆ จนกระทั่งมีสัมพันธไมตรีกับ นครเชียงเรือง พระนางอั้วมิ่งเวียงไชย จึงได้พบรักกับมังรายราชกุมาร ต่อมาทั้งสองได้เข้าพิธีอาวาหมงคลกัน ณ เมืองหิรัญนครเงินยาง(เชียงแสน) หลังจากนั้นพญามังรายทรงกรีฑาทัพเข้าตีนครหงสาวดี พระเจ้าเจงพยุเจง กษัตริย์หงสาวดีเกรงพระราชอำนาจจึงแต่งเครื่องราชบรรณนาการมาขอเป็นไมตรีโดยถวายพระนางปายโค(ตะละแม่ศรี)เป็นพระราชเทวี เมื่อพระนางอั้วมิ่งเวียงไชยทรงทราบก็ทรงสลดพระทัย เนื่องจากทรงระลึกได้ว่าพญามังรายทรงเคยสาบานไว้ โดยที่พระองค์ทรงสาบานในเมื่อประทับอยู่ที่เชียงแสนว่าจะมีพระมเหสีเพียงพระองค์เดียว พระนางจึงสละพระองค์ออกจากพระราชวังออกบวชเป็นชี ซึ่งเชื่อกันว่า ต่อมาบริเวณที่พระนางไปบวชนั้น เป็น เวียงกุมกาม และเชื่อว่าพญามังรายทรงสวรรคตด้วยคำสาปของพระนางอั้วมิ่งเวียงไชย พระนางอั้วมิ่งเวียงไชยมีพระราชโอรสกับพญามังรายสามพระองค์คือ เจ้าขุนเครื่อง เจ้าขุนเครื่อง เจ้าขุนเครือ