พรรคคอมมิวนิสต์เวียดนาม (ภาษาเวียดนาม:??ng C?ng s?n Vi?t Nam, ด๋าง ก่ง สาน เหวียต นาม) เป็นพรรคการเมืองที่ถูกกฎหมายพรรคเดียวในเวียดนาม เป็นพรรคนิยมลัทธิมาร์กซ์-เลนินที่สนับสนุนโดยแนวหน้าปิตุภูมิเวียดนาม
ผู้ก่อตั้งพรรคคือโฮจิมินห์และชาวเวียดนามที่ลี้ภัยในจีนโดยใช้ชื่อพรรคคอมมิวนิสต์เวียดนาม โดยมีการประชุมพรรคครั้งแรกที่ฮ่องกงเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2472 ซึ่งในการประชุมครั้งนั้นได้ตกลงรวมพรรคคอมมิวนิสต์อินโดจีน (??ng D??ng c?ng s?n ??ng) และพรรคคอมมิวนิสต์อันนัม (An Nam c?ng s?n ??ng) เข้าด้วยกัน โดยที่กลุ่มนิยมลัทธิมาร์กอีกกลุ่มหนึ่งของเวียดนามคือพันธมิตรคอมมิวนิสต์อินโดจีน (??ng D??ng c?ng s?n li?n ?o?n) ไม่ได้ถูกเชิญให้เข้าร่วมประชุมในฮ่องกง แต่สมาชิกของกลุ่มนี้เข้าเป็นสมาชิกพรรคคอมมิวนิสต์ภายหลัง
หลังจากนั้นไม่นาน พรรคเปลี่ยนชื่อเป็นพรรคคอมมิวนิสต์อินโดจีนภายใต้การนำขององค์การคอมมิวนิสต์สากล การประชุมพรรคครั้งแรกเป็นการประชุมลับที่มาเก๊าเมื่อ พ.ศ. 2478 ในเวลาเดียวกัน ทางมอสโกได้ออกนโยบายต่อต้านลัทธิฟาสซิสต์และสนับสนุนให้แนวร่วมคอมมิวนิสต์ทั่วโลกทำตามรวมทั้งต้องการให้ขบวนการคอมมิวนิสต์ทั้งหมดในอินโดจีนเป็นพันธมิตรกัน อย่างไรก็ตามพรรคนี้สลายตัวไปเมื่อ พ.ศ. 2488 กลายเป็นสมาคมนิยมลัทธิมาร์กและเวียดมินห์ซึ่งเป็นแนวร่วมปลดปล่อยแห่งชาติ
พรรคนี้ก่อตั้งใหม่อีกครั้งในนามพรรคแรงงานเวียดนาม (??ng lao ??ng Vi?t Nam) เมื่อปี พ.ศ. 2494 ในการประชุมใหญ่ระดับชาติของพรรคครั้งที่ 2 ในสงครามอินโดจีนครั้งแรก การประชุมใหญ่ของพรรคครั้งที่ 3 จัดขึ้นที่ฮานอยเมื่อ พ.ศ. 2503 ซึ่งเน้นการเผยแพร่ลัทธิคอมมิวนิสต์ในเวียดนามเหนือหรือสาธารณรัฐประชาธิปไตยเวียดนาม รวมทั้งให้มีการสนับสนุนการปลดปล่อยในภาคใต้ การประชุมใหญ่ครั้งที่ 4 มีขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2519 หลังสิ้นสุดสงครามเวียดนามและเปลี่ยนชื่อพรรคเป็นพรรคคอมมิวนิสต์เวียดนาม
ส่วนที่มีอำนาจสูงสุดของพรรคคือคณะกรรมการกรมการเมืองศูนย์กลางพรรคคอมมิวนิสต์เวียดนามที่นำโดยเลขาธิการใหญ่ คณะกรรมการกรมการเมืองศูนย์กลางพรรคเลือกตั้งโดยคณะกรรมการศูนย์กลางพรรคและคณะกรรมการกลางเลือกตั้งจากการประชุมใหญ่ของพรรค หลังจากการรวมชาติเวียดนาม มีการเพิ่มจำนวนคณะกรรมการศูนย์กลางจาก 77 คนเป็น 133 คน และเพิ่มคณะกรรมการกรมการเมืองศูนย์กลางพรรคจาก 11 เป็น 17 คน จำนวนสมาชิกเพิ่มจาก 760,000 คน เมื่อ พ.ศ. 2509 เป็น 1,553,500 ใน พ.ศ. 2519 คิดเป็น 3.1% ของประชากรทั้งหมด และเป็นเกือบสองล้านคนเมื่อ พ.ศ. 2529
หัวหน้าคณะกรรมการกลางของพรรคระหว่าง พ.ศ. 2494 – 2512 นำโดยโฮจิมินต์ซึ่งถือเป็นผู้นำสูงสุดของพรรค การประชุมใหญ่ของพรรคมีทุกๆ 5 ปี การประชุม 4 ครั้งแรกไม่ได้กำหนดเวลาที่แน่นอนเนื่องจากสงครามกับฝรั่งเศสและสหรัฐอเมริกา การประชุมใหญ่ที่จัดขึ้นได้แก่
