บาห์เรนเป็นรัฐที่มีความรุ่งเรืองมานาน โดยเป็นเมืองท่าและศูนย์กลางการค้าในอ่าวเปอร์เซีย มีชื่อเสียงทางด้านไข่มุก และการต่อเรือ บาหเรนเป็นดินแดนในอารักขาของอังกฤษตั้งแต่ พ.ศ. 2404 ได้รับเอกราชใน พ.ศ. 2514
คำว่าบาห์เรนมาจากภาษาอาหรับแปลว่าทะเลสองแห่ง เมื่อราว 2,457 ปีก่อนพุทธศักราช มีชื่อว่าดิลมุน เป็นศูนย์กลางการค้าที่สำคัญ ทำการค้ามาตั้งแต่สมัยชาวสุเมเรียจนถึงสมัยกรีกและโรมัน โปรตุเกสเข้ามายึดครองบาห์เรนในราวพุทธศตวรรษที่ 21 จากนั้นก็ถูกเปอร์เซียยึดครอง ต่อมาใน พ.ศ. 2325 ชาวอาหรับสกุลอัลคอลีฟะห์จากซาอุดิอาระเบียเข้ามายึดครองและขับไล่ชาวเปอร์เซียออกไป จากนั้นดำรงตำแหน่งเป็นชีคปกครองบาห์เรน และได้ขยายอำนาจเข้าไปในบริเวณที่เป็นกาตาร์ในปัจจุบันด้วย สายสกุลนี้ได้ปกครองบาห์เรนในปัจจุบัน
ต่อมาในราวพุทธศตวรรษที่ 24 อังกฤษเข้ามาช่วยบาห์เรนต่อสู้กับซาอุดิอาระเบีย บาห์เรนจึงอยู่ใต้อิทธิพลของอังกฤษ ยินยอมทำสนธิสัญญาเพื่อเป็นรัฐในอารักขาของอังกฤษ ยกเลิกการค้าทาสและเป็นโจรสลัด บาห์เรนเป็นรัฐในอารักขาของอังกฤษระหว่าง พ.ศ. 2404 – 2514 รวมเป็นเวลา 110 ปี ซึ่งในระหว่างนี้ อังกฤษเป็นผู้ควบคุมนโยบายต่างประเทศของบาห์เรน
ในช่วง พ.ศ. 2483 – 2493 ชาวบาห์เรนได้เรียกร้องที่จะมีส่วนร่วมในการปกครองมากขึ้น แต่ก็มีการปรับปรุงการปกครองเพียงเล็กน้อยหลังการจลาจลใน พ.ศ. 2499 ต่อมาใน พ.ศ. 2513 ชีคอีซา คอลีฟะห์ได้ยอมมอบอำนาจบางประการให้กับสภาแห่งรัฐ ซึ่งปัจจุบันคือคณะรัฐมนตรี
อังกฤษถอนตัวออกจากอ่าวเปอร์เซียใน พ.ศ. 2514 บาห์เรนจึงได้เอกราชในปีนั้น และเข้าเป็นสมาชิกสันนิบาตอาหรับและสหประชาชาติ เคยมีความพยายามจะจัดตั้งสหพันธรัฐอ่าวเปอร์เซีย ซึ่งประกอบด้วยกาตาร์ บาห์เรน โอมานและสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์แต่ไม่สำเร็จ
