กีฬาประเภททีม แทนความหมายถึงกีฬาที่ต้องใช้ความสามารถของแต่ละบุคคล เพื่อให้บรรลุผลตามที่ได้รับมา , เช่นกีฬาฟุตบอล (ในรูปแบบต่างๆ) , คริกเก็ต, เบสบอล, แฮนด์บอล, ฮ็อกกี้, บาสเกตบอล, และ วอลเลย์บอล. คำว่าทีมกีฬามีความหมายตรงกันข้ามกับ กีฬาที่เล่นคนเดียวเช่น กีฬาที่ใช้แร็กเก็ต มวยสากล หรือ ศิลปะการป้องกันตัว) หรือกีฬาที่ใช้การจับเวลา เช่นกรีฑา ลู่และลาน หรือ ว่ายน้ำ).อย่างไรก็ดีก็มีกีฑาและว่ายน้ำบางประเภท ที่เป็นทีมกีฬาs,แต่ก็มีแนวทางการเล่นแตกต่างจากกีฬาที่ใช้บอลอย่างมาก คือการเป็นทีมเวิรค ความร่วมมือร่วมใจ การทำคะแนน การมีตำแหน่งที่ถนัดเพื่อเป็นการเฉพาะเจาะจงในหน้าที่
กีฬาที่เล่นเป็นทีมส่วนมากจะมีวัตถุสำคัญเช่นในกีฬาฟุตบอลทั้งสองฝ่ายพยายามเตะลูกฟุตบอลเข้าสู่เขตประตูของฝ่ายตรงข้าม เมื่อหมดเวลาการแข่งขันฝ่ายที่ได้คะแนนสูงกว่าจะเป็นผู้ชนะ ซึ่งถ้าคะแนนเท่ากันอาจจะมีการตัดสินให้เสมอ หรืออาจจให้มีการต่อเวลาพิเศษหรือทำการยิงลูกโทษตัดสิน ฟุตบอลนิยมเล่นโดยใช้เท้าเป็นหลัก (ยกเว้นผู้รักษาประตู) และผู้เล่นสามารถใช้ส่วนอื่นของร่างกายเพื่อช่วยในการเล่นได้ไม่ว่าใช้หัวโหม่งลูกบอลหรือใช้ลำตัวพักบอล แต่ห้ามให้มือและส่วนแขนที่ต่ำกว่าศอกลงมา ยกเว้นผู้เล่นในตำแหน่งผู้รักษาประตูซึ่งสามารถใช้มือได้เมื่ออยู่ในเขตประตูของฝ่ายตัวเอง
"นี่มันกีฬาที่เล่นเป็นทีมนะ!" หรือ นายส่งบอลให้เราบ้างสิ คำพวกนี้มักจะปรากฏบ่อยมีความหมายไปในทางลบ มักพบในฟุตบอล บาสเกตบอล หรือ ฮ็อกกี้ ที่มีผู้เล่นคนนึงคิดว่าตัวเองเก่งอยู่คนเดียว เป็นศูนย์กลางของเกม ทำให้เกมไม่สมควรจะเป็น
