ตราแผ่นดินของฟิลิปปินส์

ตราแผ่นดินของฟิลิปปินส์ (Coat of Arms of the Philippines) มีลักษณะเป็นพระอาทิตย์มีรัศมีแปดแฉกซึ่งแสดงถึงจังหวัดทั้งแปด (บาตันกัส บูลาจัน กาวิเต มะนิลา ลากูนา นูเอวา เอจิยา ปัมปางาและตาร์ลัก) ซึ่งอยู่ภายใต้กฎอัยการศึกระหว่างการปฏิวัติฟิลิปปินส์ และดาวห้าแฉกสามดวงแสดงถึงเขตทางภูมิศาสตร์หลักสามแห่งคือลูซอน วิซายา และ มินดาเนา พื้นสีน้ำเงินทางด้านซ้ายมีนกอินทรีของสหรัฐอเมริกา และพื้นสีแดงทางด้านขวามีสิงโตของสเปน ซึ่งแสดงถึงประวัติศาสตร์ในการเป็นอาณานิคม การออกแบบนี้คล้ายกับการออกแบบโดยเครือรัฐแห่งฟิลิปปินส์เมื่อ พ.ศ. 2483

คำที่อยู่ในผ้าแถบมีการเปลี่ยนแปลงไป ตั้งแต่ฟิลิปปินส์ได้รับเอกราช จากการได้รับเอกราชเมื่อ พ.ศ. 2489 – 2515 จนถึงเฟอร์ดินาน มาร์กอสประกาศกฎอัยการศึก ผ้าแถบมีคำว่า "REPUBLIC OF THE PHILIPPINES." จาก พ.ศ. 2522 จนถึงการสิ้นสุดอำนาจของมาร์กอสเมื่อ พ.ศ. 2529 ในผ้าแถบมีคำว่า "ISANG BANSA ISANG DIWA" (หนึ่งชาติ หนึ่งสปิริต) เมื่อมาร์กอสสิ้นสุดอำนาจลง ในผ้าแถบเปลี่ยนไปใช้คำว่า "REPUBLIKA NG PILIPINAS" ใน พ.ศ. 2541 รูปนกอินทรีและสิงโตถูกตัดออกไป แต่ตราที่ถูกดัดแปลงนี้ไม่ได้ใช้อย่างแพร่หลาย

ตราแผ่นดินของหมู่เกาะอินเดียตะวันออกของสเปน, ใช้ตราอาร์มน้อยเป็นตราสำหรับราชสำนัก. ตราประจำเมืองมะนิลา ประกาศใช้ตามพระบรมราชโองการของ พระเจ้าเฟลิเปที่ 2 (ภายหลังจากการเปลี่ยนชื่อหมู่เกาะ) เมื่อ ค.ศ. 1596. หลักฐานดังกล่าวปรากฏรูปเสาแห่งเฮอร์คิวลีส หรือ Golden Fleece อยู่บนตราแผ่นดิน ในบางโอกาสอาจมีการใช้ตราแผ่นดินรูปแบบดังกล่าว.

ตราแผ่นดินที่ใช้อยู่ในปัจจุบัน ออกแบบโดย พันตรี กาโล โอแคมโป ประกาศใช้อย่างเป็นทางการเมื่อ ค.ศ. 1946.