แองโกล-แซกซัน (อังกฤษ: Anglo-Saxons) เป็นคำที่ใช้เรียกชนที่ตั้งถิ่นฐานอยู่ทางใต้และตะวันออกของสหราชอาณาจักรระหว่างต้นคริสต์ศตวรรษที่ 5 จนกระทั่งถึงการรุกรานของนอร์มัน ในปี ค.ศ. 1066นักบุญบีดนักบวชเบ็นเนดิคตินกล่าวว่าแองโกล-แซกซันสืบเชื้อสายมาจากชนเผ่าเจอร์แมนิก, แองเกิล และจูต และชาวแซกซันเดิมมาจากคาบสมุทรจัตแลนด์และบริเวณนีเดอร์ซัคเซินในประเทศเยอรมนีปัจจุบัน ชาวแองเกิลอาจจะมาจากอังเงิลน์หรือแองเกลียทางเหนือสุดของประเทศเยอรมนีติดกับประเทศเดนมาร์ก บีดกล่าวต่อไปว่าชาวแองโกล-แซกซันละทิ้งดินแดนเดิมไว้ให้ว่างเปล่าแล้วมาตั้งถิ่นฐานอยู่ที่อังกฤษ ภาษาที่พูดเกึ่ยวข้องใกล้ชิดกับตระกูลภาษาเยอรมันท้องถิ่น ชาวแองโกล-แซกซันเรียกตนเองว่า "Englisc" (อิงกลิสก์) ซึ่งเพี้ยนมาเป็นคำว่า "English" (อิงกลิช)
ชื่อสถานที่บางแห่งในอังกฤษแสดงถึงถิ่นฐานเดิมที่ชาวแองโกล-แซกซันละทิ้งมาเช่น: ชาวฟรีเซียที่เฟรสแชมและเฟรสตัน; ชาวเฟลมิชที่เฟลมตันและฟลิมบี; ชาวสเวเบียที่สวอฟฟัม (Swaffham) และอาจจะเป็นชาวแฟรงก์ที่แฟรงก์ตันและแฟรงคลีย์
การรวมตัวของชนแองโกล-แซกซันอาจจะเกิดขึ้นในสมัยของพระเจ้าออฟฟาแห่งเมอร์เซีย ผู้ครองราชย์ระหว่างปี ค.ศ. 755 ถึงปี ค.ศ. 759 หรือในสมัยของสมเด็จพระเจ้าอัลเฟรดมหาราชผู้ทรงราชย์ระหว่างปี ค.ศ. 871 ถึงปี ค.ศ. 899 และผู้สือเชื้อสายต่อจากพระองค์ การรวมตัวของราชอาณาจักรแองโกล-แซกซันที่กลายมาเป็นอังกฤษเกิดขึ้นในสมัยของพระเจ้าแอเทลสแตนแห่งอังกฤษ ผู้ครองราชย์ระหว่างปี ค.ศ. 924 ถึงปี ค.ศ. 939
