ชาวแคนาดา (อังกฤษ: Canadians) เป็นการบ่งบอกถึงบุคคลจากประเทศแคนาดา โดยความหมายนี้อาจสื่อถึงทางพันธุกรรม, ที่อยู่อาศัย, กฎหมาย, ประวัติศาสตร์, วัฒนธรรม หรือชาติพันธุ์ สำหรับชาวแคนาดาส่วนใหญ่ บ่อยครั้งมักจะสื่อถึงการดำรงอยู่และแหล่งที่มาของพวกเขาเพื่อการพิจารณาว่าเป็น ชาวแคนาดา
นอกเหนือจากชาวอะบอริจินอล ที่ปรากฏตามสำรวจสำมะโนประชากรใน ค.ศ. 2006 ที่มีอยู่ 1,172,790 คน ซึ่งถือเป็น 3.8% ของประชากรทั้งประเทศ ซึ่งเป็นประชากรส่วนใหญ่ที่อพยพมาจากโลกเก่าที่รวมถึงลูกหลานของพวกเขาแล้ว ในภายหลังจากการล่าอาณานิคมของฝรั่งเศสในช่วงแรก กับอังกฤษในช่วงต่อมา คลื่นฝูงชนที่อพยพและตั้งถิ่นฐานจึงไม่ใช่ชาวอะบอริจินอลเป็นหลัก และเป็นเช่นนี้มาเกือบสองศตวรรษจนถึงทุกวันนี้ องค์ประกอบของชาวอะบอริจินอล, ฝรั่งเศส, อังกฤษ รูปแบบการย้ายถิ่นฐาน, ภาษาและศาสนาได้หล่อหลอมรวมเป็นรูปแบบวัฒนธรรมแคนาดา และก่อให้เกิดเอกลักษณ์ของแคนาดา แคนาดายังได้รับอิทธิพลอย่างมากในด้านภาษา, เศรษฐกิจ จากประเทศเพื่อนบ้านอย่างสหรัฐอเมริกา
ความเป็นเอกราชของแคนาดาเติบโตขึ้นมากกว่าแนวความคิดเดิม ภายหลังจากการก่อตัวของสมาพันธ์ชาวแคนาดา ใน ค.ศ. 1867 จากสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง และสงครามโลกครั้งที่สอง ได้ก่อให้เกิดความปรารถนาที่จะให้ชาวแคนาดามีประเทศเป็นของพวกเขาในการได้รับการยอมรับในฐานะเป็นรัฐอธิปไตยเต็มรูปแบบด้วยความเป็นพลเมืองอย่างชัดเจน ด้วยการนี้ได้มีการก่อตั้งร่างพระราชบัญญัติการเป็นพลเมืองของแคนาดาใน ค.ศ. 1946 ซึ่งมีผลเมื่อวันที่ 1 มกราคม ค.ศ. 1947 ชาวแคนาดายังคงสถานะความเป็นชาวอังกฤษอยู่จนพระราชบัญญัติพลเมืองใหม่มีผล ณ วันที่ 15 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1977 กฎหมายสัญชาติแคนาดาเปรียบเสมือนกระจกส่องอย่างใกล้ชิดของสหราชอาณาจักร โดยกฎหมายตั้งแต่กลางศตวรรษที่ 20 ได้แสดงถึงพันธกิจของชาวแคนาดาในรูปแบบพหุภาคีนิยม รวมถึงการพัฒนาทางเศรษฐกิจและสังคม
