จังหวัดคย็องซังใต้ เป็นจังหวัดที่อยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของประเทศเกาหลีใต้ โดยมีเมืองเอกตั้งอยู่ที่ชังว็อน โดยประกอบด้วยมหานครหลักและท่าเรือปูซาน โดยมีวัดแฮอินซาที่เป็นมรดกโลกของยูเนสโก โดยเป็นวัดแบบพุทธ ซึ่งเป็นที่อยู่ของ พระไตรปิฎกแห่งชาติเกาหลี ทำให้ดึงดูดนักท่องเที่ยวได้เป็นจำนวนมาก มีโรงงานประกอบรถยนต์และปิโตรเคมีขนาดใหญ่ตั้งเรียงรายอยู่ทางภาคใต้ของจังหวัดขยายจากเมืองอุลซัน ไปสู่ปูซาน ชังว็อน และชินจู
ก่อนปี พ.ศ. 2438 พื้นที่ที่เป็นจังหวัดคย็องซังใต้ในปัจจุบันเคยเป็นส่วนหนึ่งของจังหวัดคย็องซัง หนึ่งในแปดจังหวัดของเกาหลีในสมัยราชวงศ์โชซ็อน ในปี พ.ศ. 2438 ทางใต้ของจังหวัดคย็องซังได้ถูกแทนที่โดยเขตชินจูในทางด้านทิศตะวันตกและทงแน ในทางตะวันออก ต่อมาในปี 2439 ทั้งสองเขตนี้ก็ยุบรวมกันเป็นจังหวัดคย็องซังใต้
แต่เดิมเมืองเอกของจังหวัดตั้งอยู่ที่ชินจู ต่อจากนั้นก็ย้ายไปปูซานในปี พ.ศ. 2468 ในปี พ.ศ. 2488 จังหวัดคย็องซังใต้กลายเป็นส่วนหนึ่งของเกาหลีใต้ ต่อมาในปี 2506 ปูซานก็ได้แยกออกจากจังหวัดคย็องซังใต้ ไปเป็นนครที่ปกครองโดยตรง (ชิกฮัล-ชี) และในปี พ.ศ. 2526 ก็ได้ย้ายเมืองเอกจากปูซานไปชังว็อน
ในปี พ.ศ. 2538 ปูซานได้มีฐานะเป็น มหานคร (ควังย็อก-ชี) และอุลซัน ก็ได้แยกออกจากจังหวัดคย็องซังใต้ ไปเป็นมหานครในปี พ.ศ. 2541
จังหวัดนี้เป็นส่วนหนึ่งของภูมิภาคย็องนัม ติดกับทะเลญี่ปุ่น (ทะเลตะวันออก) ในทางทิศตะวันออก และติดกันจังหวัดคย็องซังเหนือในทิศเหนือ ส่วนทางด้านทิศตะวันตกติดกับจังหวัดช็อลลาเหนือ และในทางทิศใต้ติดกับช่องแคบเกาหลี และในจังหวัดนี้มีแม่น้ำสายใหญ่คือแม่น้ำนักดงและแม่น้ำสาขา
บริเวณสามเหลี่ยมที่ราบแม่น้ำนักดงรอบๆกิมแฮถือเป็นยุ้งฉางที่สำคัญมากที่สุดแห่งหนึ่งของเกาหลีใต้ ผลิตผลทางการเกษตรจากจังหวัดคย็องซังใต้ ประกอบไปด้วยข้าว ถั่ว มันฝรั่ง และข้าวบาร์เลย์ พื้นที่นี้มีชื่อเสียงเรื่องฝ้าย งา และผลไม้ ซึ่งเจริญเติบโตตามบรืเวณชายฝั่งทางภาคใต้ ผลิตภัณฑ์เกี่ยวกับทะเลเป็นที่ดึงดูดอย่างมาก และจังหวัดนี้ก็เป็นหนึ่งในผู้นำด้านการประมงของประเทศ
เมืองใหญ่ที่สุดในภูมิภาคนี้ได้แก่ปูซานและอุลซัน ซึ่งเป็นเขตปกครองพิเศษในระดับจังหวัด เป็น มหานคร โดยแยกออกจากจังหวัดคย็องซังใต้ นอกเหนือจากเมืองเอกชังว็อนแล้ว ก็ยังมีเมืองสำคัญอื่น ๆ อีก เช่น คิมแฮและชินจู
จังหวัดคย็องซังใต้เป็นที่ตั้งของวัดแฮอินซาวัดแบบพุทธ ซึ่งมีพระไตรปิฎกแห่งชาติเกาหลีอยู่ ทำให้ดึงดูดนักท่องเที่ยวได้อย่างมาก โดยตั้งอยู่อุทยานแห่งชาติรอบ ๆ ชีรีซัน (1,915 เมตร) ตรงบริเวณติดกับจังหวัดช็อลลาเหนือ โดยวัดเริ่มสร้างครั้งแรกในปี พ.ศ. 1345
