จตุราธิปไตย

จตุราธิปไตย หรือ สมัยสี่จักรพรรดิ (อังกฤษ: Tetrarchy) คำว่า “Tetrarchy” มาจากภาษากรีกที่แปลว่า “การนำโดยผู้นำสี่คน” โดยทั่วไปแล้วหมายถึงรัฐบาลที่แบ่งอำนาจการปกครองระหว่างบุคคลสี่คน แต่มักจะหมายถึงระบบจตุราธิปไตยที่ก่อตั้งโดยจักรพรรดิไดโอคลีเชียนในปี ค.ศ. 293 หลังจากที่สมัยวิกฤติการณ์ของคริสต์ศตวรรษที่ 3 ยุติลงและความมั่นคงของจักรวรรดิโรมันได้รับการรื้อฟื้นขึ้นอีกครั้ง ระบบจตุราธิปไตยใช้ในการปกครองจักรวรรดิต่อมาจนถึงราว ค.ศ. 313 เมื่อความขัดแย้งภายในกำจัดผู้อ้างอำนาจต่างๆ ออกไปหมดจนเหลือแต่จักรพรรดิคอนแสตนตินที่ 1 ผู้ครองจักรวรรดิโรมันตะวันออก และจักรพรรดิลิซินิอัส ผู้ครองจักรวรรดิโรมันตะวันตก