ค่ายมรณะ (อังกฤษ: Extermination camp หรือ Death camp) สร้างโดยนาซีเยอรมนีระหว่างสงครามโลกครั้งที่สองเพื่อเป็นสถานที่สำหรับสังหารผู้คนเป็นจำนวนล้าน (โดยเฉพาะชาวยิว) อย่างมีระบบ
การพันธุฆาตชาวยิวเป็น “วิธีแก้ปัญหาสุดท้ายของปัญหาชาวยิว” (Die Endl?sung der Judenfrage) ของอดอล์ฟ ฮิตเลอร์ ความพยายามของนาซีในการกำจัดชาวยิวทั้งหมดมาเรียกรวมกันว่า “การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์” หรือ “The Holocaust”.
ในปี ค.ศ. 1942 ตำรวจที่ตำบลลูบินโอดีโล โกลบ็อกนิก (Odilo Globocnik) ก็สร้างค่ายมรณะแรกขึ้นตามคำสั่งของไฮน์ริช ฮิมม์เลอร์ตามการปฏิบัติการไรน์ฮาร์ด(Aktion Reinhard) ซึ่งเป็นการปฏิบัติการที่มีจุดมุ่งหมายในการกำจัดชาวยิวจากแผ่นดินเยอรมัน ในระยะแรกร่างของผู้ถูกสังหารก็ถูกฝังในหลุมศพนิรนาม (mass grave) แต่ต่อมาก็เปลี่ยนไปใช้การเผา นักโทษส่วนใหญ่ที่ถูกนำมายังค่ายมรณะเบวเชตซ์, เทรบลิงคา และ ค่ายมรณะมีโอกาสที่จะมีชีวิตรอดอยู่ไม่เกินสองสามชั่วโมงเมื่อมาถึงค่าย
ค่ายมรณะแรกอยู่ภายใต้การบังคับบัญชาโดยตรงโดยโอดีโล โกลบ็อกนิก ไม่ใช่องค์การบริหารค่ายกักกัน (SS-Totenkopfverb?nde) ที่บริหารค่ายกักกันเช่นค่ายกักกันดาเคา (Dachau concentration camp) หรือ ค่ายกักกันราเฟนสบรึค (Ravensbr?ck concentration camp)
