คลองหลอด (Khlong Lot) เป็นคลองขุดที่พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราชโปรดเกล้าฯ ให้ขุดขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2326 เมื่อครั้งย้ายเมืองหลวงจากกรุงธนบุรีมาอยู่ฝั่งพระนคร เชื่อมคลองคูเมืองเดิมออกไปบรรจบกับคลองรอบกรุง มี 2 คลอง เรียกกันตามลักษณะของคลองว่า "คลองหลอด"
คลองหลอดทั้ง 2 คลอง "หลอดวัดราชนัดดา" และ "หลอดวัดราชบพิธ" ขุดตั้งแต่รัชกาลที่ 1 เมื่อพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราชโปรดฯ ให้ขุดคลองรอบกรุง แล้วโปรดฯ ให้ขุด "คลองหลอด" ขึ้น 2 คลอง
คลองหลอดเป็นคลองสำหรับชักน้ำระหว่างคลองคูเมืองเดิม (คูเมืองธนบุรีฟากตะวันออก) กับคลองรอบกรุงที่ขุดใหม่ คลองตอนบนขุดตั้งแต่ข้างวัดบุรณศิริ (เมื่อขุดคลองเจ้าพระยาสุธรรมมนตรียังไม่สร้างวัดบุรณศิริ ต่อขุดคลองแล้วจึงสร้างวัดใกล้ ๆ คลอง) คลองหลอดสายนี้ตรงลิ่วไปออกข้างวัดเทพธิดา (เมื่อขุดยังไม่ได้สร้างวัดเทพธิดาเช่นกัน ต่อเมื่อสร้างวัดเทพธิดาและวัดราชนัดดาในรัชกาลที่ 3 คลอดหลอดสายนี้จึงอยู่ระหว่างวัดเทพธิดา และวัดราชนัดดาบ้าง) แล้วจึงออกคลองรอบกรุง
ส่วนคลองหลอดตอนล่างสุดตั้งแต่ข้างวัดราชบพิธ (เมื่อขุดยังไม่สร้างวัดราชบพิธเช่นกัน วัดราชบพิธเพิ่งจะสร้างในรัชกาลที่ 5 เวลาขุดคลองแถบนั้นยังเป็นบ้านเรือนขุนนาง และอาจเป็นที่ว่าง ๆ เป็นสวนเป็นป่าละเมาะบ้าง) ขุดตรงลิ่งไปออกคลองรอบกรุง ข้าง ๆ สวนรมณียนาถในปัจจุบัน และเพราะมีท่าซื้อขายถ่านอยู่ท่าหนึ่ง สะพานข้ามคลองแถบนั้น จึงเรียกกันว่าสะพานถ่าน ต่อมาเป็นชุมชนของผู้หญิง ซึ่งสมัยโน้นเรียกกันว่า โสเภณี เป็นที่รู้จักกันในหมู่บุรุษสมัยกระโน้น)
คลองหลอดทั้ง 2 คลองตั้งแต่สมัยแรกขุดจนถึงสมัยรัชกาลที่ 5 เป็นคลองกว้างขวาง จึงนอกจากชักน้ำแล้ว ยังเป็นคลองสัญจรไปมา
เมื่อปี พ.ศ. 2525 คณะรัฐมนตรีมีมติให้เรียกชื่อคลองทั้งสองนี้ว่า "คลองหลอดวัดราชนัดดาราม" และ "คลองหลอดวัดราชบพิธ"
