ขบวนการต่อต้านเดนมาร์ก (อังกฤษ: Danish Resistance Movement; เดนมาร์ก: Modstandsbev?gelsen) เป็นขบวนการใต้ดินที่ต่อต้านการยึดครองเดนมาร์กของนาซีเยอรมนี ระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง พัฒนาการของขบวนการต่อต้านในเดนมาร์กจัดว่าช้ากว่าประเทศอื่น อย่างไรก็ตามส่วนใหญ่เข้าเป็นสมาชิกองค์กรนี้ตั้งแต่ พ.ศ. 2486
หลังจากกองทัพนาซีเข้ารุกรานเดนมาร์กเมื่อ 9 เมษายน พ.ศ. 2483 เยอรมันยังยอมให้รัฐบาลเดนมาร์กบริหารประเทศต่อไป ทำให้มีการต่อต้านน้อยกว่าประเทศอื่น ดังเช่นที่เกิดในนอร์เวย์ ฝรั่งเศส และโปแลนด์ ชาวยิวยังอยู่ภายใต้การคุ้มครองของรัฐบาลเดนมาร์ก และเจ้าหน้าที่ตำรวจอยู่ภายใต้การควบคุมของเดนมาร์ก กลุ่มต่อต้านเริ่มออกมาต่อต้านเยอรมันเมื่อเยอรมันบังคับบังคับให้รัฐบาลเดนมาร์กที่นำโดย Erik Scavenius ลงนามสนธิสัญญาต่อต้านคอมมิวนิสต์ และหลังจากพรรคคอมมิวนิสต์เดนมาร์กถูกแบนเมื่อ 22 มิถุนายน พ.ศ. 2494
ชาวเดนมาร์กที่นิยมลัทธินาซีมีน้อย และยิ่งน้อยลงหลังจากถูกรุกราน กิจกรรมการต่อต้านในช่วงแรกเป็นไปโดยสงบ เช่นการโจมตีโดยหนังสือพิมพ์ใต้ดิน กลุ่มนิยมลัทธิคอมมิวนิสต์เริ่มต่อต้านรุนแรงขึ้นหลังจากเยอรมันรุกรานโซเวียต หลายกลุ่มมีการติดต่อกับอังกฤษเพื่อขอรับการสนับสนุน
ใน พ.ศ. 2486 ชาวเดนมาร์กเริ่มไม่พอใจเยอรมันมากขึ้น ปลายเดือนสิงหาคมของปีนั้น เยอรมันหันมาควบคุมเดนมาร์กอย่างเข้มงวด ตำรวจเริ่มถูกควบคุมโดยนาซี แต่ไม่อาจหยุดยั้งการต่อต้านของชาวเดนมาร์กได้
ใน พ.ศ. 2486 นี้ กลุ่มต่อต้านเยอรมันประสบความสำเร็จในการช่วยชาวยิวในเดนมาร์ก 6,500 คน จากทั้งหมด 7,000 คน ในค่ายกักกันให้เดินทางไปยังสวีเดนอย่างปลอดภัย ในเวลาต่อมา อิสราเอลได้มอบรางวัลให้แก่ขบวนการนี้ที่ได้ร่วมปกป้องชาวยิว ความสำเร็จอีกอย่างหนึ่งของขบวนการคือ รบกวนระบบการขนส่งจากเดนมาร์กไปยังฝรั่งเศสหลังวันดีเดย์ให้ช้าลง เมื่อสงครามสิ้นสุดลง มีสมาชิกของขบวนการเสียชีวิตไปมากกว่า 850 คน ทั้งระหว่างการต่อต้าน ในคุก และในค่ายกักกัน
