บลิทซ์ครึก (เยอรมัน: Blitzkrieg (วิธีใช้?ข้อมูล) ) เป็นคำแผลงเป็นอังกฤษ ซึ่งอธิบายการโจมตีอย่างรวดเร็ว ประกอบด้วยการทิ้งระเบิดโดยเครื่องบินรบก่อนที่จะใช้ยานเกราะบุกเข้าโจมตีตามอย่างรวดเร็ว และสร้างความประหลาดใจให้กับฝ่ายข้าศึก ทำให้ฝ่ายตั้งรับไม่มีเวลาที่จะเตรียมการป้องกันใด ๆ เลย แนวคิดบลิทซ์ครีกนั้นได้รับการพัฒนาโดยชาติต่าง ๆ ระหว่างศตวรรษที่ 20 และถูกนำออกมาใช้หลายปีหลังจากสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง โดยเยอรมนีมากที่สุด เพื่อเป็นการป้องกันการทำศึกยืดเยื้อ บลิทซ์ครีกที่โดดเด่นในประวัติศาสตร์การทหาร คือ ช่วงเวลาเริ่มต้นของสงครามโลกครั้งที่สอง
บลิทซ์ครีกของฝ่ายเยอรมนีนั้นมีประสิทธิภาพมากในแนวรบด้านตะวันตกและในแนวรบด้านตะวันออกช่วงแรก ๆ ทำให้กองทัพส่วนใหญ่ไม่ทันระวังตัว และขาดการป้องกันซึ่งเป็นประโยชน์รบของฝ่ายเยอรมนี
รูปแบบโดยทั่วไปของบลิทซ์ครีก ก็คือ การใช้ความรวดเร็วมากกว่าใช้ประสิทธิภาพที่เหนือกว่า เป็นการใช้รูปแบบการรบแบบผสม หรือก็คือ การใช้ยานเกราะเคลื่อนที่เร็วร่วมกับทหารราบ ปืนใหญ่และกำลังสนับสนุนทางอากาศ ยุทธวิธีดังกล่าวจำเป็นต้องอาศัยความเร็วในการโจมตี ประสิทธิภาพของยานเกราะ การพัฒนาของการติดต่อสื่อสารรวมไปถึงการบัญชาการอย่างมีประสิทธิภาพ หัวใจหลักของบลิทซ์ครีกคือการรักษาความเร็วของรถถังหุ้มเกราะซึ่งสามารถเคลื่อนที่ได้อย่างรวดเร็ว กองทัพเยอรมันพยายามหลีกเลี่ยงการรบซึ่งหน้าเพื่อทำลายขวัญกำลังใจ การติดต่อสื่อสารและประสิทธิภาพการตัดสินใจของข้าศึก
การใช้ความสามารถในการโจมตีที่รวดเร็วและมีประสิทธิภาพผสมกับความไม่ทันระวังของศัตรูทำให้ศูนย์บัญชาการของศัตรูปั่นป่วน การโจมตีครั้งในโปแลนด์สามารถทำให้ยึดเมืองได้รวดเร็วมาก หัวใจหลักสำคัญของกลยุทธ์นี้คือ กองกำลังรถถังและความสามารถด้านทัพอากาศ ทว่า หากศัตรูได้ระวังตัวก่อนทำให้บลิทซ์ครีกล้มเหลวเหมือนสงครามในประเทศโซเวียตซึ่งได้ระมัดระวังโดยป้องกันจุดสำคัญในเมืองต่างๆ ทำให้เกิดสงครามแห่งสตาลินกราดซึ่งยืดเยื้ออย่างมาก
ช่วงสงครามโลกครั้งที่ 1 ในแนวหน้าตะวันตก โดยที่สงครามในช่วงนั้นคือการตั้งรับในหลุมเพลาะอย่างเดียวทั้ง 2 ฝั่งโดยแต่ละฝ่าย มีจุดกวาดล้างคือตรงกลางระหว่างทั้ง 2 ฝั่ง มีทั้งลวดหนามที่กั้นไม่ให้มีฝ่ายใดทะลวงที่มั่นได้ แต่ฝ่ายอังกฤษได้นำเสนอรถถังบุกทะลวงที่ไร้เทียมทานต่อปืนกลและปืนไรเฟิล ได้ข้ามลวดหนามและหลุมเพลาะ แต่ทว่า ในช่วงนั้นรถถังของฝ่ายอังกฤษผลิดไม่ได้มากพอก่อนสงครามจะจบ ทำให้เยอรมันได้สัมผัส "ความเปลี่ยนแปลง" ของสนามรบและสถานะการณ์ ในขณะที่ฝ่ายสัมพันธมิตรได้ศึกษารถถังมานานปีจึงไม่รู้ประสบการณ์ของ "ความเปลี่ยนแปลง" หลังจากนั้นเยอรมันได้พยายามศึกษารถถังและใช้งานเทคโนโลยีนี้ให้ดีที่สุด
