กลุ่มภาษาเตอร์กิกเป็นกลุ่มของภาษาที่แพร่กระจายจากยุโรปตะวันออก ผ่านทะเลเมดิเตอร์เรเนียนไปถึงไซบีเรียและจีนตะวันตก และจัดเป็นส่วนหนึ่งของสมมติฐานตระกูลภาษาอัลไตอิก กลุ่มภาษานี้มีผู้พูดเป็นภาษาแม่ราว 180 ล้านคน ถ้ารวมผู้ที่พูดเป็นภาษาที่สองด้วยมีราว 200 ล้านคน ส่วนใหญ่เป็นผู้พูดภาษาตุรกี ซึ่งคิดเป็น 40%ของผู้พูดกลุ่มภาษานี้ทั้งหมด
ลักษณะที่สำคัญของกลุ่มภาษาเตอร์กิกคือการเปลี่ยนเสียงสระ การเชื่อมคำแบบรูปคำติดต่อโดยใช้ปัจจัย ไม่มีการแบ่งเพศของคำนาม การเรียงประโยคโดยทั่วไปเป็นแบบประธาน-กรรม-กริยา ลักษณะของภาษาแบบนี้พบในกลุ่มภาษามองโกเลีย กลุ่มภาษาตังกูสิตและภาษาเกาหลีด้วย
การแพร่กระจายของผู้พูดกลุ่มภาษาเตอร์กิกแพร่กระจายในบริเวณยูราเซียจากตุรกีทางตะวันตกไปจนถึงไซบีเรียทางตะวันออกเฉียงเหนือ
บันทึกของกลุ่มภาษาเตอร์กิกเริ่มพบเมื่อราวพุทธศตวรรษที่ 13 โดยเป็นจารึกอักษรออร์คอนของชาวกอกเติร์กเขียนด้วยภาษาเตอร์กิกโบราณ ซึ่งค้นพบครั้งแรกเมือ พ.ศ. 2432 ที่หุบเขาออร์คอนในมองโกเลีย หนังสือ Compendium of the Turkic Dialects ( Div?n? L?gati't-T?rk) เขียนเมื่อพุทธศตวรรษที่ 16 โดย Ka?garl? Mahmud ของดินแดนการา-คานิดข่านเป็นเอกสารภาษาศาสตร์ชุดแรกของกลุ่มภาษานี้ซึ่งเน้นที่กลุ่มภาษาตะวันตกเฉียงใต้ หนังสือ Cordex Cumanicus ได้กล่าวถึงสาขาตะวันตกเฉียงเหนือเทียบระหว่างภาษาเคียปชัก กับภาษาละตินที่ใช้โดยมิชชันนารีนิกายโรมันคาทอลิกซึ่งส่งไปยังคูมานที่อยู่ในฮังการีและโรมาเนีย บันทึกรุ่นแรกของภาษาของชาวโวลกา บุลกาชิที่กลายมาเป็นภาษาชูวาสในปัจจุบัน เริ่มพบในช่วงพุทธศตวรรษที่ 18-19
จากการแพร่กระจายของชาวเตอร์กในยุคกลางตอนต้น กลุ่มภาษาเตอร์กิกได้แพร่หลายไปทั่วเอเชียกลาง เริ่มจากไซบีเรีย (สาธารณรัฐซาคา) ไปถึงทะเลเมดิเตอร์เรเนียน (เซลจุกเตอร์ก) หน่วยของกลุ่มภาษาเตอร์กิก ได้แพร่หลายไปเป็นส่วนหนึ่งของภาษาฮังการี ภาษาเปอร์เซีย ภาษาอูรดู ภาษารัสเซีย ภาษาจีน และภาษาอาหรับ
เป็นเวลาหลายศตวรรษที่ผู้พูดกลุ่มภาษาเตอร์กิกได้เคลื่อนย้ายอย่างต่อเนื่อง และได้ติดต่อกับภาษาที่อยู่ใกล้เคียง ทั้งกลุ่มภาษาอิหร่าน กลุ่มภาษาสลาฟ และกลุ่มภาษามองโกเลีย โดยทั่วไป กลุ่มภาษาเตอร์กิกแบ่งได้เป็น 6 สาขา คือ
อาจรวมกลุ่มภาษาตะวันตกเฉียงใต้ กลุ่มภาษาตะวันตกเฉียงเหนือ กลุ่มภาษาตะวันออกเฉียงใต้ และกลุ่มภาษาโอคูร์เข้าเป็นกลุ่มภาษาเตอร์กิกตะวันตก ที่เหลือจัดเป็นกลุ่มภาษาเตอร์กิกตะวันออก ทางด้านภูมิศาสตร์และภาษาศาสตร์ จัดให้ กลุ่มภาษาตะวันตกเฉียงเหนือ กลุ่มภาษาตะวันออกเฉียงใต้รวมเป็นกลุ่มภาษาเตอร์กิกกลาง ส่วนกลุ่มภาษาตะวันออกเฉียงเหนือ และภาษาคาลาซจัดเป็นภาษาที่อยู่ที่ราบ
