Priming (หมายความว่า การเตรียมการรับรู้) เป็นปรากฏการณ์เกี่ยวกับความจำโดยปริยายที่การเปิดรับเอาสิ่งเร้าอย่างหนึ่งมีผลตอบสนองต่อสิ่งเร้าอีกอย่างหนึ่ง ผลการทดลองที่มีอิทธิพลของเดวิด ไมเออร์ และรอเจอร์ ชวาเนเวลด์ท ในต้นคริสต์ทศวรรษ 1970 มีผลให้เกิดงานวิจัยต่าง ๆ มากมายเกี่ยวกับ priming ผลงานดั้งเดิมของพวกเขาแสดงว่า เราตัดสินใจได้เร็วกว่าว่า อักษรติด ๆ กันนั้นเป็นคำ ๆ หนึ่ง ถ้าคำนั้นตามหลังคำที่เกี่ยวข้องกันโดยความหมายหรือโดยความสัมพันธ์ ยกตัวอย่างเช่น เราสามารถกำหนดคำว่า "นางพยาบาล" ถ้าตามคำว่า "นายแพทย์" ได้เร็วกว่าถ้าตามคำว่า "ขนมปัง" งานการทดลองหลายงาน สนับสนุนทฤษฎีว่า การเกิดการทำงานทางประสาทที่กระจายไปเกี่ยวกับคำที่มีความเกี่ยวข้องกัน เป็นคำอธิบายที่ดีที่สุดสำหรับความง่ายขึ้นที่เห็นในแบบการทดลองที่ให้กำหนดว่าเป็นศัพท์หรือไม่เป็นศัพท์ (lexical decision task) .
ปรากฏการณ์ priming สามารถเกิดขึ้นเพราะการเกิดขึ้นซ้ำกันของสิ่งเร้าไม่ว่าจะเป็นโดยรับรู้ทางประสาทสัมผัส (perceptual) โดยความหมาย (semantic) หรือโดยความคิด (conceptual) ยกตัวอย่างเช่น ถ้าเราอ่านรายการศัพท์ที่รวมคำว่า "table (โต๊ะ) " ก่อน (คือมีการเตรียมการรับรู้) และภายหลังต้องเติมคำให้เต็มจากอักษรเริ่มด้วยว่า "tab" (เป็นบทการทดสอบเรียกว่า Word-stem completion test) เรามีโอกาสที่จะตอบว่า "table" มากกว่าถ้าเราไม่มีการเตรียมการรับรู้ไว้ก่อน อีกตัวอย่างหนึ่งก็คือ ถ้าเราเห็นภาพร่างที่ไม่สมบูรณ์ที่ไม่สามารถระบุได้ว่าคืออะไร แล้วมีการแสดงภาพร่าง ๆ ต่อ ๆ ไปจนกระทั่งสามารถระบุได้ ถ้ากลับมาดูภาพแรก ๆ ในภายหลังที่ตอนแรกไม่สามารถระบุได้ ก็จะสามารถระบุได้ว่าคืออะไรเร็วกว่าที่ดูเป็นครั้งแรก
ผลปรากฏของปรากฏการณ์ priming นั้นอาจจะชัดมากและมีผลยาวนาน ชัดกว่าและยาวนานกว่าความจำในการรู้จำ (recognition memory) ธรรมดาเสียอีก ผลของ priming ถึงแม้ไม่รู้ตัวก็ยังสามารถมีผลเลือกคำใน Word-stem completion test แม้ว่าจะทำการทดสอบนั้นหลังจากที่ลืมว่าเห็นคำอะไรไปนานแล้ว ปรากฏการณ์นี้เกิดได้ดีที่สุดเมื่อสิ่งเร้าทั้งสองอย่างเป็นแบบ (modality) เดียวกัน ยกตัวอย่างเช่น การเตรียมการรับรู้ทางตาดีที่สุดถ้าใช้ตัวช่วยทางตา และการเตรียมการรับรู้คำศัพท์ดีที่สุดถ้าใช้ตัวช่วยโดยคำศัพท์ แต่ priming ก็เกิดข้าม modality ได้อีกด้วย หรือระหว่างคำที่มีความเกี่ยวข้องกับเช่น "นายแพทย์" และ "นางพยาบาล"
